Wyciąg orczykowy (tzw. kotwica) to rodzaj wyciągu narciarskiego służący do wciągania narciarzy lub snowboardzistów do góry wzdłuż stoku . Wyciąg orczykowy to patent szwajcarsko-niemiecki z 1934 r. (inż. Constam i firma Bleichert).^[1]

Składa się on z długiej metalowej liny ciągniętej przez koło napędzane silnikiem elektrycznym. Występują 2 takie koła, na dole i na górze wyciągu. Do liny przyczepione są co pewien odstęp specjalne zaczepy wraz z krótką linką. Na końcu tej linki znajduje się uchwyt (orczyk) w kształcie odwróconej litery "T". Pomiędzy dolnym i górnym kołem rozstawione są specjalne podpory wyposażone w kółka prowadzące linę, tak aby lina przebiegała nad ziemią na wysokości kilku metrów.

Narciarze chcący skorzystać z wyciągu ustawiają się przy jego dolnej części i oczekują na nadjeżdżający orczyk. Po jego schwytaniu najczęściej umieszczają jedną z końcówek orczyka pod pośladkami, a lina ciągnąca orczyki wciąga ich na górę. Po dojechaniu na górę narciarz wyczepia się, a orczyk powraca na dół aby zabrać kolejnego narciarza.

Z jednego orczyka mogą korzystać jednocześnie maksymalnie 2 osoby. Orczyki poruszają się zazwyczaj z prędkością do 4 m/s, ich długość wynosi od 100 do 1500 metrów, a różnica wzniesień jaką zazwyczaj pokonują tego typu wyciągi sięga 300 metrów.

Bardzo podobny w działaniu jest wyciąg talerzykowy .

Przypisy

1. ↑ Marek Baran Jak to z narciarstwem było...

Linki Zewnętrzne

• Jak korzystać z wyciągu orczykowego (pl)