Woskownica europejska (Myrica gale L.) –
gatunek
rośliny wieloletniej
należący do rodziny
woskownicowatych
. Występuje nad morskimi wybrzeżami w Ameryce Północnej, Azji i w Europie. W Polsce jest rośliną bardzo rzadką, występuje jedynie w niewielu miejscach nad Bałtykiem, największe jej skupienia znajdują się nad
Zalewem Szczecińskim
.
Morfologia
- Pokrój
-
Krzew
osiągający wysokość do 0,5-1,5 m. Cała roślina wydziela przyjemny aromatyczny zapach, który utrzymuje się dość długo również po jej zasuszeniu.
-
Pędy
- Gałązki nagie i gładkie. Całe pędy oraz
pączki
pokryte licznymi drobnymi gruczołkami wydzielającymi złocistego koloru, bardzo drobne kropelki żywicy. Pączki jajowato zaostrzone i przeważnie pojedynczo wyrastające.
-
Liście
-
Ulistnienie
skrętoległe. Liście krótkoogonkowe, jajowate lub lancetowate, z klinowatą nasadą, ostro zakończone, w górnej części płytko ząbkowane. Mają do 6 cm długości, są skórzaste, spodem filcowato owłosione i posiadają liczne gruczołki.
-
Kwiaty
- Zebrane w ciemnowiśniowej barwy, siedzące
kotki
męskie i żeńskie, woskownica jest bowiem rośliną
dwupienną
. Kotki męskie są dwukrotnie dłuższe od żeńskich i zawierają przeważnie po 4 pręciki w kwiatach. W
kwiatach żeńskich
słupek złożony jest z 2
owocolistków
i posiada 2 nitkowate znamienia. Kwitnie od kwietnia do maja.
-
Owoc
- Pokryty woskiem niewielki
pestkowiec
.
Biologia i ekologia
Nanofanerofit
. Rośnie na nadmorskich torfowiskach, w bagiennych olszynach i w zaroślach na siedliskach bagiennych. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych
gatunek charakterystyczny
dla Cl/O/All. Alnetea glutinosae i
Ass.
Myrico-Salicetum auritae[2].
Zagrożenia i ochrona
Roślina objęta w Polsce ścisłą
ochroną gatunkową
. Występuje tylko na ok. 50 stanowiskach. Największym zagrożeniem dla tego gatunku są zmiany warunków siedliskowych, szczególnie osuszanie. Dla jej ochrony utworzono na Pomorzu kilka
rezerwatów przyrody
i
użytków ekologicznych
.
Roślina umieszczona na
Czerwonej liście roślin i grzybów Polski
(2006)[3] w grupie gatunków wymierających, silnie zagrożonych wymarciem na izolowanych stanowiskach, poza głównym obszarem występowania (kategoria zagrożenia Przypisy- ↑ Stevens P.F.:
Angiosperm Phylogeny Website
(
ang.
). 2001–. [dostęp 2010-01-06].
- ↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. .
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. .
Bibliografia
- W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. .
