Wojny punickie Wojny starożytnego Rzymu
Hannibal przekracza Alpy w trakcie II wojny punickiej
Data	264 - 146 p.n.e.
Miejsce	zachodnia część basenu Morza Śródziemnego
Przyczyna	spory o wpływy polityczne i gospodarcze
Wynik	zwycięstwo Rzymu
Terytorium	Europa , Afryka i wyspy Morza Śródziemnego
Strony konfliktu Rzym Kartagina Dowódcy Atyliusz Regulus , Lutacjusz Katulus , Fabiusz Maximus Kunktator , Klaudiusz Marcellus , Scypio Afrykański (Starszy) , Scypio Emilianus Afrykański Młodszy Hamilkar Barkas , Hannibal , Hazdrubal Barkas Siły morskie i lądowe morskie i lądowe Straty ogólne trudne do oszacowania zagłada cywlizacji Kartagińskiej

Wojny punickie – nazwa ogólna dla konfliktów zbrojnych między Republiką rzymską , a Kartaginą , państwem powstałym z fenickiej (łac. Poeni – Fenicjanie , punicus – fenicki, bella punica – wojny fenickie) kolonii w Afryce północnej (obecnie Tunezja ), jakie rozegrały się z przerwami w okresie od 264 do 146 r. p.n.e.

Przyczyny

Przyczyny wojen punickich skupiały się wokół sporów o wpływy polityczne i gospodarcze w zachodniej części basenu Morza Śródziemnego .

Zarys przebiegu

Pierwsza wojna punicka w latach 264 - 241 p.n.e. toczyła się głównie na Sycylii i oblewających ją morzach.

Teatrem drugiej wojny punickiej w latach 218 - 201 p.n.e. był obszar niemal całego wybrzeża zachodniej części Morza Śródziemnego , w szczególności Italia , południowa Hiszpania i Afryka północna.

Ostatnia, trzecia wojna punicka w latach 149 - 146 p.n.e. miała miejsce w afrykańskich terytoriach Kartaginy i zakończyła się jej zdobyciem oraz zburzeniem.

Wynik i skutki

Każda z wojen, pomimo zmiennego przebiegu i okresów przewag kartagińskich (szczególnie pod wodzą Hannibala w czasie drugiej wojny punickiej ), przyniosła wygraną Rzymianom, którzy stopniowo przejmowali posiadłości i wpływy Kartaginy , by w końcu zniszczyć ją zupełnie, a jej ludność zgładzić lub wziąć w niewolę.

Zwycięstwa w wojnach punickich pozwoliły Rzymowi na stworzenie imperium rzymskiego w zachodniej części Morza Śródziemnego , jak też militarnych i gospodarczych podstaw do późniejszej ekspansji w kierunku wschodnim.

Znaczenie

Znaczenie w kulturze rzymskiej

Zniszczenie Kartaginy pomimo zmiennych kolei wojen , było jednym z najistotniejszych zdarzeń kulturotwórczych , kształtujących świadomość społeczeństwa rzymskiego; świadectwem wytrwałości i bezwzględności^[1] państwa, dążącego do wpływów politycznych i gospodarczych oraz ich rozszerzania. Znienawidzona zaś postać Hannibala , również i w następnych stuleciach pozostała dla Rzymian symbolem najwyższego stopnia zagrożenia.^[2]

Wpływ na kulturę współczesną

Od okresu Odrodzenia , wiedza o przebiegu wojen punickich i okolicznościach zagłady fenickiej kolonii stała się kanonem wykształcenia w kręgu kultury zachodniej , w tym studiów strategicznych i taktycznych na nowożytnych uczelniach wojskowych^[3], jak też źródłem inspiracji dla wielu dzieł sztuki, w tym literatury pięknej ^[4].

Zobacz też

• Ceterum censeo Carthaginem esse delendam

Przypisy