|
|
 Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.
Hohenstaufowie
Hohenstaufowie - dynastia niemieckich władców, w większości również cesarzy Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego i ksiażąt Szwabii. Niemiecka nazwa dynastii - Staufen - pochodzi od nazwy zamku w Szwabii. Dynastia panowała w okresie 1079 - 1254
Dzieje
Założycielem dynastii był Fryderyk I (zm. 1105 r.) książę Szwabii (stąd używana jest także nazwa dynastia szwabska), ożeniony z Agnieszką, siostrą cesarza Henryka V. Ich młodszy syn Konrad został w 1127 r. wybrany na króla niemieckiego jako Konrad III (zm. 1152 r.). Do 1135 r. był antykrólem wobec wybranego wcześniej Lotara Saskiego z Supplinburga. Dopiero po jego śmierci w 1138 r. objął pełną władzę.
Fryderyk I Barbarossa (zm. 1190 r., od 1155 r. cesarz) prowadził aktywną politykę w całej Europie. W 1157 r. na podstawie układu w Krzyszkowie złożył mu hołd polski książę-princeps Bolesław IV Kędzierzawy. Dzięki małżeństwu jego syna Henryka VI z Konstancją, c. Rogera II króla sycylijskiego Hohenstaufowie przejęli również od 1194 r. władzę nad południowymi Włochami.
Od końca XII wieku Hohenstaufowie musieli rywalizować o koronę cesarską z dynastią Welfów. Śmierć Konrada IV w 1254 r. rozpoczęła tzw. okres Wielkiego Bezkrólewia w Niemczech. Okres ten zakończył się dopiero w 1273 r. wybraniem Rudolfa I hrabiego Habsburga. Dynastia wygasła wraz ze śmiercią syna Konrada IV, księcia Szwabii i króla Sycylii Konradyna. Zginął w 1268 r. ścięty na rozkaz Karola I Andegaweńskiego, nowego władcy Sycylii i Neapolu.
Inne hasła zawierające informacje o "Hohenstaufowie":
Henryk Lew
...
Welfowie
...
Flaga Niemiec
...
Język średnio-wysoko-niemiecki
...
Fryderyk I Barbarossa
...
Władysław II Wygnaniec
...
Szymon z Montfort (młodszy)
...
Fryderyk II Hohenstauf
...
Bitwa pod Bouvines
...
Otto IV
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Hohenstaufowie":
029b Walka o dominium mundi i inwestyturę między Cesarstwem niemieckim a Kościołem (plansza 12)
...
029b Walka o dominium mundi i inwestyturę między Cesarstwem niemieckim a Kościołem (plansza 13)
...
|
|
|
|
