Witold Broniewski (ur. 15 października 1880 w Pskowie , zm. 11 stycznia 1939 w Warszawie ) - polski naukowiec; metaloznawca, metalurg.

Studiował matematykę, elektrotechnikę, fizykę i chemię, uczeń m.in. Marii Skłodowskiej-Curie na paryskiej Sorbonie ( 1908 – 1911 ). W latach 1914 - 1919 wykładowca metalografii na Uniwersytecie Paryskim. W latach 1919 – 1920 profesor Politechniki Lwowskiej , w okresie 1920 – 1939 profesor Politechniki Warszawskiej . W 1919 wstąpił do Armii Polskiej we Francji (Armii Hallera), z którą przybył z Francji do Polski.

Prowadził badania w zakresie metalografii i fizykochemii metali, a także obróbki plastycznej i cieplnej. Pionier polskich badań nad zjawiskiem pełzania metali.

W roku 1920 członek założyciel Akademii Nauk Technicznych. ( 1928 - 1936 jej sekretarz generalny). Od maja do września 1926 minister robót publicznych w trzech gabinetach Kazimierza Bartla .

Bibliografia

• Witold Broniewski, Recherches sur les propriétés électriques des alliages d'aluminium (1911),
• Witold Broniewski, Zasady metalografii Lwów-Warszawa 1921,
• Witold Broniewski, Travaux pratiques de metallographie (1930),
• Witold Broniewski O stopach antymonu z cyną i antymonu z ołowiem / W. Broniewski i L. Śliwowski. O stopach miedzi z cyną : bibliografja / W. Broniewski i B. Hackiewicz. Warszawa 1929: wyd. Akademji Nauk Technicznych
• Witold Broniewski Sur l'ecrouissage du fer (1931).