Wilhelm z Tyru (ur. ok. 1130 , zm. 1183 - 1186 ) – arcybiskup Tyru od 1175 roku, kronikarz średniowieczny, autor dzieła, w którym opisywał dzieje I krucjaty oraz Królestwa Jerozolimy do roku 1184 .

Urodzony w Palestynie . Wszechstronnie wykształcony, znał łacinę, grekę, francuski, arabski, hebrajski. Kształcił się początkowo na Bliskim Wschodzie, później także we Francji . Po powrocie, około 1160 roku został archidiakonem Tyru.

W 1168 roku został wysłany przez Amalryka I , króla jerozolimskiego, do Konstantynopola , aby prowadzić negocjacje z cesarzem Manuelem I Komnenem . W 1170 roku został wychowawcą królewskiego syna - Baldwina IV Trędowatego . Jako pierwszy też dostrzegł objawy straszliwej choroby, która dotknęła chłopca.

W latach 1170- 1174 był kanclerzem Królestwa Jerozolimskiego. W 1175 roku został arcybiskupem Tyru . W 1179 roku udał się do Rzymu na sobór laterański. W drodze powrotnej zatrzymał się w Konstantynopolu, gdzie spędził siedem miesięcy, będąc świadkiem m.in. ślubu Marii Komneny, córki cesarza, i Rajnera z Montferratu.

W kwietniu 1181 roku został obłożony ekskomuniką przez Herakliusza, patriarchę jerozolimskiego . Początkowo próbował zdobyć uchylenie tej decyzji; gdy to nie przyniosło skutek, w 1182 lub 1183 roku udał się do Rzymu, aby przedstawić swoją sytuację papieżowi. Zmarł w Rzymie, prawdopodobnie otruty na polecenie patriarchy Herakliusza.

Wilhelm uchodzi za jednego z najwybitniejszych historyków średniowiecza. Jak pisze Steven Runciman, Lektura jego dzieła pozostawia wrażenie, że był to człowiek mądry, prawy i sympatyczny.

Dzieła Wilhelma

• Dzieje spraw zamorskich - Historiam rerum in partibus trasnmarinarum gestarum - opisujące okres od 1095 do 1184 roku, w tym głównie dzieje pierwszej wyprawy krzyżowej i Królestwa Jerozolimskiego,
• Historia książąt wschodu - zaginione dzieło traktujące o władcach arabskich

Bibliografia

• Jasienica P. , Trzej kronikarze, Czytelnik Warszawa 1993, .
• Runciman S. , Dzieje wypraw krzyżowych, Warszawa 1998, t. 2, s. 348, 358-359, 372, 384, 386.