Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Wiktor Juszczenko

Wiktor Juszczenko

Wiktor Juszczenko
Data i miejsce urodzenia 23 lutego 1954
Chorużiwka
Prezydent Ukrainy
Okres urzędowaniaod 23 stycznia 2005
do 25 lutego 2010
Przynależność polityczna NU-NS
Poprzednik Leonid Kuczma
Następca Wiktor Janukowicz
Premier Ukrainy
Okres urzędowaniaod 22 grudnia 1999
do 29 maja 2001
Poprzednik Wałerij Pustowojtenko
Następca Anatolij Kinach
Odznaczenia
Order Orła Białego (Polska)
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (Polska)
Krzyż Wielki Orderu Białej Róży (Finlandia)
Order Złotego Runa (Gruzja)
Wielki Krzyż ze Złotą Kollaną Orderu Witolda Wielkiego (Litwa)
Krzyż Wielki Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa)

Wiktor Andrijowicz Juszczenko, ukr. Віктор Андрійович Ющенко (ur. 23 lutego 1954 w Chorużiwce w obwodzie sumskim ) – ukraiński polityk, były premier , w latach 2005–2010 prezydent Ukrainy .

Spis treści

Rodzina

Jego matka Barbara (Варвара Тимофіївна Ющенко; ur. 1918, zm. 2005) pracowała jako nauczyciel fizyki i matematyki. Ojciec Andrij (Андрій Андрійович Ющенко; ur. 1919, zm. 1992) był żołnierzem Armii Czerwonej , dostał się do niewoli niemieckiej, przeżył w niewoli do wyzwolenia. Po wojnie pracował jako nauczyciel angielskiego.

Wiktor Juszczenko jest mężem Katarzyny (Катерина Михайлівна Ющенко; ur. 1961), Ukrainki urodzonej w Chicago , która pracowała m.in. w Białym Domu i w Departamencie Stanu USA , przewodniczącej organów różnych fundacji charytatywnych. Jego starszy brat, Petro , (Петро Андрійович Ющенко; ur. 1946), zajął się biznesem, od 2002 sprawuje mandat poselski do Rady Najwyższej.

Działalność polityczna i bankowa

Ukończył Instytut Finansowo-Gospodarczy w Tarnopolu , pracował jako zastępca głównego księgowego w kołchozie pod Iwano-Frankowskiem , następnie był prezesem oddziału Banku Państwowego ZSRR i prezesem Banku Rolno-Przemysłowego w Kijowie .

W 1993 został prezesem Narodowego Banku Ukrainy. W 1996 uczestniczył we wprowadzeniu ukraińskiej waluty ( hrywny ). Działał w tym czasie w Partii Ludowo-Demokratycznej .

Premier

W grudniu 1999 objął stanowisko premiera kraju. W kwietniu 2001 został zmuszony do podania się do dymisji przez koalicję komunistów i ukraińskich oligarchów. W styczniu 2002 objął przywództwo utworzonej przez kilka centroprawicowych ugrupowań koalicji pod nazwą Blok Nasza Ukraina (właściwie Wyborczy Blok Wiktora Juszczenki Nasza Ukraina), który wygrał wybory parlamentarne w tym samym roku (Wiktor Juszczenko został deputowanym), jednak z uwagi na układ sił w Radzie Najwyższej pozostał w opozycji.

Wybory prezydenckie i choroba w 2004

W 2004 był jednym z dwóch głównych kandydatów w wyborach prezydenckich . Przed pierwszą turą uzyskał poparcie m.in. ugrupowań wchodzących w skład Naszej Ukrainy ( Ukraińska Partia Ludowa , Ludowy Ruch Ukrainy , Reformy i Porządek , Partia Solidarność , Kongres Ukraińskich Nacjonalistów ) i Bloku Julii Tymoszenko . Jego głównym konkurentem stał się premier Wiktor Janukowicz , wyznaczony przez ówczesnego prezydenta Leonida Kuczmę na swojego następcę. Ukraińska opozycja obawiała się, że wyniki wyborów zostaną sfałszowane przez obecne władze, na co wskazywały liczne nieprawidłowości podczas kampanii wyborczej, w tym likwidowanie niezależnych mediów, tolerowanie chuligańskich ataków na zwolenników Wiktora Juszczenki aż po próbę otrucia.

Wiktor Juszczenko pozdrawiający wyborców

Według dr. Michaela Zimpfera z Rudolfinerhaus testy kliniczne dowiodły, że pogorszenie stanu zdrowia byłego premiera nastąpiło z powodu bardzo wysokiej koncentracji dioksyny ( TCDD ), w większości przyjętej drogą pokarmową. Tę teorię sugerował poprzednio dr John Henry , toksykolog z londyńskiego szpitala St. Mary's Hospital, opierając się na widocznych zmianach skórnych, będących charakterystycznym objawem zatrucia dioksyną . Inne teorie, zakładające ostrą postać infekcji wirusowej, zostały obalone. 11 grudnia 2004 wiedeńscy lekarze potwierdzili dioksynowe zatrucie i stwierdzili ponad wszelką wątpliwość, że ich stężenie w organizmie Wiktora Juszczenki przekracza tysiąc razy zwyczajną wartość. Prezydent Ukrainy Leonid Kuczma odwołał wówczas wiceszefa służb specjalnych SBU , Wołodymyra Saciuka, który podejrzewany o organizację próby otrucia, złożył mandat deputowanego i wycofał się z działalności publicznej.

Według oficjalnych wyników, ogłoszonych z dużym opóźnieniem, Wiktor Juszczenko wygrał pierwszą turę wyborów zdobywając 39,87% głosów (przy 39,32% uzyskanych przez Wiktora Janukowicza ). Na jego stronę przeszli wówczas ugrupowania kierowane przez byłego premiera Anatolija Kinacha , socjalistę Ołeksandra Moroza i mera Kijowa Ołeksandra Omelczenkę .

W drugiej turze wyborów 21 listopada 2004 według oficjalnych danych Wiktor Juszczenko uzyskał 46,61% poparcia, przegrywając z Wiktorem Janukowiczem (49,46%). Zarówno jego zwolennicy, jak i zagraniczni obserwatorzy, nie uznali tych wyborów za demokratyczne, podejrzewając ukraińskie władze (w tym zwłaszcza przewodniczącego centralnej komisji wyborczej Serhija Kiwałowa ) o fałszerstwo na szeroką skalę. Od 22 listopada 2004 setki tysięcy Ukraińców w Kijowie oraz w całym kraju protestowało przeciwko manipulacjom władz, w akcji nazwanej Pomarańczową Rewolucją . W rezultacie masowych wystąpień i wsparcia zagranicy Najwyższy Sąd Ukrainy unieważnił wyniki wyborów jako sfałszowanych i nakazał powtórzenie ich drugiej tury. Tym razem zwycięzcą został Wiktor Juszczenko, zdobywając 51,99% głosów, podczas gdy premier Wiktor Janukowicz uzyskał 44,20% głosów.

Wiktor Juszczenko został zaprzysiężony na urząd prezydenta Ukrainy 23 stycznia 2005. Poparcie dla niego było wysokie na początku jego kadencji, ale później zaczęło się zmniejszać i w czerwcu 2009 wynosiło 5,7%[1].

W wyborach prezydenckich w styczniu 2010 zdobył 5,45% głosów poparcia i nie przeszedł do drugiej tury, zajmując piąte miejsce[2].

Wiktor Juszczenko i Lech Kaczyński

Stosunek do OUN i UPA

W sierpniu 2004 Blok Nasza Ukraina był współorganizatorem (razem z Blokiem Julii Tymoszenko ) akcji pod hasłem: " Wołyń – ukraińska ziemia; OUN i UPA – nasi bohaterowie". Pikietowano m.in. pod polską ambasadą. Uczestnicy protestów domagali się, aby prezydent nie przepraszał Polaków za rzeź wołyńską .

12 sierpnia 2006 podczas odbywającego się zjazdu Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów Wiktor Juszczenko napisał: OUN zawsze była na czele walk o umocnienie idei narodowej (...). OUN przeszła surową praktykę walk w dwudziestych i trzydziestych latach XX stulecia (z Polakami), w burzliwe lata II wojny światowej. Wasze unikalne doświadczenie i umiejętności łączenia twardej postawy narodowej z giętkim konstruktywizmem dziś nie traci na aktualności (...). Dlatego OUN może być chwalebnym przykładem dla wielu politycznych i społecznych sił Ukrainy. Jestem przekonany że Wasza organizacja nadal pozostanie jednym z kamieni węgielnych budowy Państwa Ukraińskiego (...) sława Ukrainie.

18 sierpnia 2006 w czasie obecności na Światowym Kongresie Ukraińców udekorował Jurija Szuchewycza (syna Romana Szuchewycza , dowódcy UPA ) i Stepana Chmarę orderami państwowymi i nadał im tytuły Bohaterów Ukrainy, pomimo że parlament ukraiński nie uchwalił ustawy przedłożonej przez poprzedni rząd o nadaniu działaczom OUN i partyzantom UPA praw kombatanckich.

14 października 2006 w 64. rocznicę powstania UPA podpisał dekret uznający Ukraińską Powstańczą Armię za ruch wyzwoleńczy.

Pod koniec swojej kadencji, 22 stycznia 2010, nadał Stepanowi Banderze tytuł Bohatera Ukrainy za niezłomny duch w służbie idei narodowej, bohaterstwo i poświęcenie w walce o niezależne państwo ukraińskie[3]. 29 stycznia 2010 wydał dekret o uznaniu UPA i OUN za uczestników walk o niepodległość Ukrainy[4].

Odznaczenia i nagrody

Przypisy


Inne hasła zawierające informacje o "Wiktor Juszczenko":

Wiktor Sukiennicki ...

1777 ...

Ludwik XVIII ...

1852 ...

Cesarze rzymscy ...

1806 ...

1878 ...

1908 ...

Duma ...

1863 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Wiktor Juszczenko":

215a Działania zbrojne w latach 1941-1945 (plansza 12) ...

204 Kryzys europejskiej myśli demokratycznej (plansza 4) ...

139 Wiosna Ludów. Zjednoczenie Niemiec i Włoch (plansza 15) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie