Wielki Kanał

Wielki Kanał – najdłuższy na świecie sztuczny kanał transportowy, budowany w Chinach od V wieku p.n.e. . Zaczyna się w Hangzhou i dociera do Pekinu . Liczy ok. 1 800 km długości i 20 - 350 m szerokości. Przecina pięć większych rzek: Jangcy , Rzekę Żółtą , Hai He , Huai He i Qiantang Jiang. Na kanale są 24 śluzy .

Historia budowy

Pierwszy odcinek kanału, liczący 85 kilometrów, został przekopany w 495 p.n.e. i połączył Suzhou z rzeką Jangcy . W dziewięć lat później przekopano następny odcinek, który przebiegał przez miasto Yangzhou i kończył się Huaian nad rzeką Huai He .

Właściwe roboty przy Wielkim Kanale rozpoczęły się dopiero za czasów dynastii Sui . W 605 roku cesarz Yangdi nakazał przekopać nowy odcinek kanału, łączący ówczesną stolicę Luoyang z dotychczasowym końcem kanału w Huai He. Według źródeł chińskich, do robót zaangażowano milion osób. Wkrótce Yangdi dla usprawnienia manewrów podczas wojen z Koreą nakazał przekopać kolejny odcinek, łączący Luoyang przez Linqing i Dezhou z terenami dzisiejszego Pekinu . Po robotach za czasów Yangdi długość kanału wynosiła łącznie 2700 kilometrów.

W okresie dynastii Yuan przekopano 70-kilometrowy odcinek z Jining do Dongpingu, a także 125-kilometrowy odcinek z Dongpingu do Linging. W ten sposób drogę z Pekinu do Hangzhou skrócono o prawie 1000 kilometrów. Mongołowie nie wykorzystywali jednak w pełni Wielkiego Kanału, bo preferowali zaopatrywanie Pekinu drogą morską^[1].

W 1855 na skutek zmiany biegu rzeki Huang He część kanału przebiegająca przez prowincję Shandong stała się bezużyteczna.

W 1981 roku rząd Chińskiej Republiki Ludowej podjął decyzję o rekonstrukcji kanału na długości od Hangzhou do Jiningu.

Przypisy

Bibliografia

• Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. . 

Zobacz też

• Kanał Lingqu