Henryk Bagiński Józef Chłopski
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia	19 stycznia 1888 Klwów ,   Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	13 grudnia 1973 Warszawa ,   Polska
Przebieg służby
Lata służby	od 1914 (regularne oddziały)
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa , II wojna światowa
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (trzykrotnie) Medal Wojska

Henryk Bagiński ps. Józef Chłopski (ur. 19 stycznia 1888 w Klwowie k. Opoczna , zm. 13 grudnia 1973 w Warszawie ) – historyk wojskowości , inżynier , instruktor harcerski , harcmistrz , pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego

Młodość

Urodził się w rodzinie Juliana Bagińskiego, muzyka i organisty oraz Antoniny z domu Merklein. W 1908 uzyskał maturę handlową w Radomiu , a następnie studiował na Wyższej Szkole Realnej we Lwowie . Po jej ukończeniu rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej .

Zarzewie, Zet i skauting

Był współzałożycielem i działaczem Organizacji Młodzieży Niepodległościowej Zarzewie oraz członkiem Związku Młodzieży Polskiej "Zet" . Współdziałał w Zarzewiu podczas tworzenia przez nią tajnych Oddziałów Ćwiczebnych.

Z chwilą utworzenia w 1911 roku pierwszych drużyn skautowych we Lwowie, został drużynowym 7 Lwowskiej Drużyny Skautowej.

Był współtwórcą niepodległościowej Armii Polskiej i w latach 1911 - 1912 jej komendantem naczelnym. Pod pseudonimem Józef Chłopski, którego używał w działalności konspiracyjnej , napisał podręcznik Terenoznawstwo przeznaczony dla drużyn skautowych i strzeleckich.

Po uzyskaniu dyplomu we Lwowie uzupełniał studia w Belgii i Francji . Od 15 czerwca 1914 pracował zawodowo w Hucie Bankowej w Dąbrowie Górniczej , jako metalurg .

Żołnierz

Po wybuchu I wojny światowej zgłosił się ochotniczo w stopniu podporucznika do Legionu Puławskiego przy armii rosyjskiej, później do 1 Dywizji Strzelców Polskich . Po rewolucji w 1917 znalazł się w I Korpusie Polskim gen. Józefa Dowbór-Muśnickiego , zaś po jego rozwiązaniu – na Kubaniu w dywizji gen. Lucjana Żeligowskiego , z którą w 1919 w stopniu kapitana wrócił do kraju.

W latach 1921-1922 był słuchaczem Kursu Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie . Po ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu naukowego oficera Sztabu Generalnego przydzielony został do Oddziału IV Sztabu Generalnego WP . Był też wykładowcą w W.S.Woj. W 1920 mianowany podpułkownikiem . Zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Z powodu przekonań politycznych, aż do wybuchu II wojny światowej nie był awansowany.

Wydał do 1939 roku dwie podstawowe prace: Wojsko polskie na Wschodzie 1914-1920 (1921), oraz U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914 (1935). W tej ostatniej, wydanej pod sentymentalnym pseudonimem z okresu konspiracji, wiele miejsca poświęcił polskiemu skautingowi . Napisał też kilka książek na temat dostępu Polski do morza, m.in. Polska i Bałtyk.

Powrót do harcerstwa

Od Jubileuszowego Zlotu Harcerstwa w Spale w 1935 roku aktywnie włączył się w działalność Kół Harcerzy z Czasów Walk o Niepodległość przy Naczelnictwie ZHP.

Wojsko

Po ewakuacji we wrześniu 1939, przedostał się do Francji, gdzie został przyjęty przez gen. Władysława Sikorskiego do Sztabu Głównego i mianowany pułkownikiem . Po upadku Francji znalazł się w Anglii i pracował tam jako wykładowca w Centrum Wyszkolenia.

Po wojnie wrócił do Polski i został zweryfikowany w ludowym Wojsku Polskim jako pułkownik i wykładowca w Wyższej Szkole Wojennej. Od 1948 do 1951 pracował w Ministerstwie Żeglugi, a następnie w Bibliotece Narodowej przy sporządzaniu katalogu przedmiotowego zasobu dzieł o wojskowości .

Zmarł 13 grudnia 1973 i pochowany został w grobie rodzinnym na Powązkach w Warszawie.

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie
• Medal Wojska

Prace

• Terenoznawstwo ( 1912 ) pod ps. Józef Chłopski, podręcznik przeznaczony dla drużyn skautowych i strzeleckich,
• Formacje polskie w walce z Niemcami. Cz. 1, Legjony Warszawa; Kijów: Bibljoteka Wiadomości Wojskowych, ( 1917 ),
• Technika wybuchowa (oprac. na podstawie źródeł ros. Józef Chłopski) Warszawa; Tow. Polskiej Wiedzy Wojskowej, ( 1917 ),
• Podręcznik dla żołnierza piechoty: sprawdzony i zalecony do użytku przez Polską Komisję Wojskową oprac. na podst. przepisów urzędowych Warszawa: Tow. polskiej wiedzy wojskowej, ( 1917 ),
• Wojsko polskie na Wschodzie 1914-1920 ( 1921 ),
• U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914 ( 1935 ),
• Piechota w wojsku polskim na Wschodzie, w: Księga chwały piechoty ( 1939 ), s. 131–150
• Polska i Bałtyk
  • Poland and Baltic: the problem of Poland's access to the sea Edinburg: Oliver and Boyd, ( 1942 ),
  • Poland and Baltic: the problem of Poland's access to the sea Wyd.2 London: Polish Institute for Overseas Problems, ( 1946 ).
• Z dziejów Towarzystwa Wiedzy Wojskowej, Wojskowy Przegląd Historyczny , 1968, № 2, s. 413–417.

Bibliografia