Dolina Tyropeonu (albo inaczej Dolina Serarzy - wytwarzających
sery
), nazwa użyta przez
żydowskiego
historyka
Józefa Flawiusza
, dla określenia doliny, która oddzielała
jerozolimskie
Wzgórze Świątynne
od
Wzgórza Południowo-Wschodniego
.
Dzisiaj poważna część doliny jest zabudowana częścią Starego Miasta (od
Bramy Damasceńskiej
do
Ściany Płaczu
). Poza obrębem murów tureckich dolina schodzi stromo w kierunku Sadzawki Siloe. Na dnie koryta znajduje się droga
asfaltowa
. W
starożytności
dolinę przecinał
most
łączący pałac
Heroda
z terenem
świątyni
. Pozostałości jego łuków (przęseł mostu) widoczne są w przejściu pod zabudowaniami na północ od placu przed Ścianą Płaczu. Również tzw. Łuk Robinsona jest pozostałością po herodiańskim moście. Łuk odstaje od murów świątynnych. Odkrył go w
1839
amerykański
biblista
Edward Robinson
. Most został zburzony przez
Rzymian
11 września
70
.
Zachodni mur świątyni jerozolimskiej - jego częścią jest Ściana Płaczu - wzniesiono na dnie doliny. W najwyższym punkcie miał on ponad 25 m wysokości. Ponad tą wysokością konstruktorzy z czasów Heroda wybudowali tzw. Stajnie Salomona (15 m). Było to miejsce, w którym wymieniano
pieniądze
i kupowano zwierzęta przeznaczone na
ofiarę
.
Qumrański
Zwój Miedziany nazywa dolinę Zewnętrzną. Nazwa ta, źle przetłumaczona przez Flawiusza z
hebrajskiego
na
grecki
, dała używaną w literaturze Dolinę Serarzy. W językach semickich ten sam źródłosłów używany jest na określenie zewnętrzności oraz krzepliwości, odstawania się, np. sera.
Zobacz też