Na mapach: 53°07'N 25°59'E / 53.117, 25.983

Baranowicze Бара́навічы
Herb Herb Baranowicz
Plac Lenina w Baranowiczach Plac Lenina w Baranowiczach
Państwo	Białoruś
Obwód	brzeski
Rejon	baranowicki
Przewodniczący Miejskiego Komitetu Wykonawczego	Dziczkouski
Powierzchnia	27–30 km²
Położenie	53° 7' N 25° 59' E
Ludność (2010) •  liczba ludności	168 200[1] ▼
Nr kierunkowy	+375 163
Kod pocztowy	2254xx
Tablice rejestracyjne	1
Miasta partnerskie	Heinola ( Finlandia ) Stockerau ( Austria ) Gdynia ( Polska ) Nowowołyńsk ( Ukraina ) Czybi ( Chiny ) Ferrara ( Włochy ) rejon wasilieostrowski m. Sankt Petersburg ( Rosja ) Karłowo ( Bułgaria ) Mytiszczi ( Rosja ) Biała Podlaska ( Polska ) Szawle ( Litwa ) Kineszma ( Rosja ) Mitawa ( Łotwa ) Naka ( Szwecja )
Położenie na mapie Białorusi Baranowicze

Baranowicze ( biał. Бара́навічы, Baranavičy, ros. Барановичи) – miasto na Białorusi , centrum administracyjne rejonu baranowickiego w obwodzie brzeskim . Ośrodek przemysłu metalowego i włókiennictwa. Siedziba uniwersytetu ; muzeum, 168,2 tys. mieszkańców (2010).

Historia

Wieś Baranowicze po raz pierwszy wzmiankowano w 1706 r. jako prywatną własność rodziny Rozwadowskich. W 1870 r. przez miejscowość przebito linie kolejowe relacji Brześć nad Bugiem – Moskwa i Równe – Wilno , co doprowadziło do gospodarczego ożywienia miasteczka. W 1897 r. Baranowicze liczyły 4 tysiące mieszkańców (w tym 50% Żydów). W czerwcu 1916 r. pod Baranowiczami stoczona została jedna z najkrwawszych bitew I wojny światowej , w której zginęło prawie 100 000 żołnierzy.

W 1919 r. przyznano im prawa miejskie. W międzywojniu były ważnym ośrodkiem gospodarczym II Rzeczypospolitej , największym miastem województwa nowogródzkiego ), siedzibą garnizonu wojskowego oraz oddziału KOP . W 1926 r. przeniesiono do lokalnej cerkwi elementy wystroju Soboru z pl. Saskiego w Warszawie . W 1938 r. otwarto tu siedzibę oddziału polskiego radia, Polskie Radio Baranowicze .

15 września 1939 miasto i radiostacja zostały zbombardowane przez wojska niemieckie^[2]. W wyniku napaści ZSRR na Polskę 17 września 1939 r. miasto zostało zajęte przez Armię Czerwoną , a 2 lutego 1939 r. oficjalnie weszło w skład Białoruskiej SRR . Miasto stało się siedzibą obwodu przeniesionego z Nowogródka . W czasie okupacji niemieckiej 1941–1944 istniało tu getto , przez które przewinęło się ok. 13 tysięcy lokalnych Żydów (ocalało zaledwie ok. 250 z nich). Miasto zostało ponownie zajęte przez Armię Czerwoną 6 lipca 1944 r. Po opanowaniu Nowogródczyzny, Sowieci wznowili wywózki do Kazachstanu i na Syberię . W wyniku polsko-sowieckiej umowy z 16 sierpnia 1945 r. całe województwo nowogródzkie przeszło pod władanie Białoruskiej SRR .

W drugiej połowie lat 40. XX wieku partyjne władze Białoruskiej SRR utrudniały proces repatriacji osób narodowości polskiej z Baranowicz do Polski w jej nowych granicach. Wprowadziły one pojęcie "osób urodzonych na ternie Białorusi". Osoby takie automatycznie uznawano za etnicznych Białorusinów, tym samym odmawiając im prawa do decydowania o swojej przynależności narodowej ze względu na używany język czy wyznanie. W konsekwencji uniemożliwiało to ich repatriację. Polscy członkowie komisji mieszanej w Baranowiczach pisali w sprawozdaniu:

Od 1991 Baranowicze są częścią niepodległej Białorusi .

Transport

Ważny węzeł kolejowy, stacja Baranowicze Centralne . Baranowicze mają połączenia kolejowe bezpośrednie z wieloma miastami:

• Baranowicze – Mińsk – Moskwa
• Baranowicze – Brześć – Warszawa
• Baranowicze – Równe – Kijów
• Baranowicze – Wilno
• Baranowicze – Lida – Grodno

Przez miasto przebiega też trasa międzynarodowa M1 Brześć nad Bugiem – Mińsk .

Demografia

Ludzie związani z Baranowiczami

• Walery Bubień - polski historyk, doktor
• Elżbieta Dołęga-Wrzosek - polska działaczka społeczna na Białorusi
• Alina Jaroszewicz - polska działaczka społeczna i oświatowa na Białorusi , prezes Klubu Polskiego w Brześciu oraz oddziału brzeskiego ZPB , redaktor naczelna Ech Polesia , wiceprzewodnicząca Rady Naczelnej Związku Polaków na Białorusi
• Grzegorz Kołosowski - polski ksiądz katolicki, niestrudzony orędownik wiary podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu, podczas przymusowych przesiedleń z ojczystej ziemi do Polski Ludowej ks. Kołosowski pozostał wierny swojemu kościołowi i pozostał na polskich kresach
• Lidia Korsakówna - polska aktorka teatralna i filmowa
• Jerzy Mazur - polski duchowny katolicki, biskup diecezji ełckiej
• Zygmunt Młot-Przepałkowski - rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego , urzędnik administracji państwowej, zamordowany przez Rosjan w Katyniu
• Andrzej Różycki - polski reżyser filmowy, fotografik, artysta współczesny, artysta multimedialny, scenarzysta, teoretyk sztuki
• Teresa Sieliwończyk - polska działaczka społeczności polskiej na Białorusi , wiceprezes ZPB ds. kontaktów z zagranicą, szefowa oddziału ZPB w Baranowiczach
• Tomasz Szalewicz - polski działacz społeczny i samorządowiec związany z Nowogródczyzną , poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938)
• Kazimierz Świątek - polski kardynał Kościoła rzymskokatolickiego , emerytowany arcybiskup metropolita mińsko-mohylewski
• Ludwik Wolnik - polski inżynier i samorządowiec, prezydent Nowogródka i Baranowicz

Galeria

Rakieta balistyczna pomnik

Lokomotywa pomnik ЭM 270-30

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Strona przedstawiająca przedwojenne Baranowicze