Na mapach: 37°03'23.08″N 10°03'44.23″E / 37.0564111, 10.0622861

Utyka - starożytne miasto, jedna z najstarszych kolonii fenickich założone około 1100 p.n.e. ^[1], znajdujące się nad Morzem Śródziemnym , na wschód od Białego Przylądka . Współzawodniczyła jako osiedle kupieckie z Kartaginą . W wojnie kartagińczyków z najemnikami ( 238 p.n.e. ) miasto opowiedziało się za buntownikami. Podczas trzeciej wojny punickiej stanęło po stronie Rzymu i stało się stolicą prowincji Afryka .

W czasie rzymskiej wojny domowej mieszkańcy Utyki przyjęli przyjaźnie resztkę rozbitych w 46 p.n.e. sił stronnictwa pompejańskiego / republikańskiego pod dowództwem Katona Młodszego , który właśnie w Utyce popełnił w tajemnicy samobójstwo nie widząc dalszych szans walki i odprawiwszy resztki wojska. Mieszkańcy miasta zgotowali mu wspaniały pogrzeb i postawili pomnik z mieczem w ręku na nabrzeżu^[2].

Osiedle uzyskało biskupstwo w III wieku . Po upadku Imperium Rzymskiego Utykę zdobyli Wandalowie .

Utyka została przywrócona do Bizancjum w 534 r. n.e. W 698 roku miasto zniszczyli Arabowie . Do dziś przetrwały zabytki czasów rzymskich ( 146 p.n.e. - 476 ) takie jak resztki portu handlowego i wojennego, murów obronnych czy amfiteatru (na ok. 20 tys. widzów). Są tu także pozostałości teatru, term i akweduktu.

• Samobójstwo Katona w Utyce uwiecznione we wczesnym libretto Metastasia (ok. 1763 ) Catone in Utica o znacznej popularności upowszechniło dramat idei republiki zapewne tłumacząc popularność nazwy miasta w osiedlach ( republikańskiego ) Nowego Świata.

• Nazwa starożytnego miasta przetrwała do dziś w prestiżowej klasyfikacji okolicznych winnic : Côteaux d'Utique AOC , włączając Château Fériani, Côteaux de Bizerte , Côteaux de Mateur, Côteaux d'Utique i Domaine Karim.

Przypisy