Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Sit skucina

Sit skucina

Czerwieniejące pędy situ skuciny

Sit skucina (Juncus trifidus) – gatunek rośliny należący do rodziny sitowatych . Występuje w stanie dzikim w Europie . Roślina wysokogórska, w Polsce głównie w Tatrach , Sudetach i na Babiej Górze .

Morfologia

Pokrój
Roślina darniowa , tworząca bardzo gęste, niskie kępki.
Łodyga
Cienka łodyga osiąga wysokość 10–30 cm. Jest bezlistna, dopiero u góry, pod kwiatostanem ma czasami 1–4 maleńkie, szydlaste podsadki . Przy ziemi nasady łodyg okryte są pochwiastymi, o żółtym zabarwieniu łuskami.
Liście
Bardzo wąskie, rynienkowato zwinięte i szydlasto zakończone, o długości ok. 15 cm. Wyrastają bardzo gęsto z korzeni, a ich nasady są podobnie, jak łodygi pochwiasto osłonięte żółtymi łuskami. Charakterystyczna cechą jest czerwienienie liści występujące już w połowie lata, równocześnie z dojrzewaniem owoców. Wskutek tego na niektórych szczytach tatrzańskich, np. na Ornaku , czy Czerwonych Wierchach , na których licznie występuje sit skucina, całe zbocza nabierają czerwonego zabarwienia.
Kwiaty
Kwiaty wyrastają na bardzo krótkich szypułkach przy łodydze, w kątach niektórych podsadek. Na jednej łodydze kwiaty wyrastają przeważnie przy jednej tylko z podsadek, zgrupowane zwykle po 2–4 razem. Okwiat niezróżnicowany, złożony z 6 jednakowych działek brunatnego koloru. W każdym kwiatku jeden słupek z długą wystającą poza okwiat szyjką i trzema piórkowatymi znamionami, oraz 6 pręcików z bardzo dużymi, żółtymi pylnikami.
Owoce
Torebka z licznymi czarnymi nasionami rozsiewanymi przez wiatr .

Biologia i ekologia

Rozwój
Bylina . Kwitnie od czerwca do lipca, zapylana jest przez wiatr .
Siedlisko
Oreofit występujący w piętrze piętrze hal i piętro turni , a także na wolnych miejscach w kosówce . Tworzy murawę na halach, ale rośnie także pojedynczymi kępkami na skałach. Roślina kwasolubna , występująca wyłącznie na podłożu niewapiennym. W Tatrach występuje od 1200-2600 m n.p.m., sięga więc prawie wszystkich szczytów tatrzańskich. Jest bardzo odporny na surowe górskie warunki – silny wiatr, mróz, suszę, palące słońce. Dobrze też znosi wydeptywanie. Silnym systemem korzeniowym utrzymuje glebę na stromych stokach zabezpieczając je przed erozją .
Fitosocjologia
Gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Juncetea trifidi i Ass. Junco trifidi-Festucetum airoidis (reg.).

Bibliografia

  1. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. . 
  2. Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. Warszawa: WSiP, 1988. . 
  3. Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953. 


Inne hasła zawierające informacje o "Sit skucina":

Stanisław Hozjusz ...

Sit skucina Sit skucina Systematyka wg Reveala Domena eukarionty Królestwo rośliny Podkrólestwo naczyniowe Nadgromada nasienne Gromada okrytonasienne Klasa jednoliścienne Rząd sitowce Rodzina sitowate Rodzaj sit Gatunek Sit skucinaNazwa systematycznaJuncus trifidus L. Czerwieniejące pędy situ skucinySit ...

Polska Czerwona Księga Roślin ...

Łaska ...

Rozesłanie (liturgia) ...

Augustyn z Hippony ...

1982 ...

Euro ...

Brachygrafia ...

Słowenia ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Sit skucina":

U lekarza - At the doctor`s (plansza 24) ...

Ochrona środowiska (plansza 8) ...

Ochrona środowiska (plansza 10) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie