Urheimat (z
niemieckiego
: ur- starodawny, Heimat - ojczyzna) - praojczyzna, w
językoznawstwie
termin oznaczający pierwotną siedzibę ludów posługujących się językami danej
rodziny językowej
lub
prajęzykiem
.
W wielu przypadkach umiejscowienie praojczyzny wywołuje spory pomiędzy językoznawcami i ma charakter hipotetyczny - często nie zachowały się bowiem do współczesnych czasów żadne zapisy prajęzyka, jak w przypadku
języka praindoeuropejskiego
. Jeżeli język znany jest z czasów starożytnych (np.
łacina
), jej lokalizacja nie jest kwestionowana - w tym przypadku urheimatem
języków romańskich
są tereny
imperium rzymskiego
.
Podejmowane są próby odtworzenia na podstawie istniejącego materiału językowego, a także na podstawie zrekonstruowanego
praleksykonu
, kierunków migracji ludów posługujących się na przestrzeni dziejów językami danej
rodziny językowej
. Z uwagi na fakt, że badania
etymologiczne
obarczone są sporym błędem, dociekania takie często nie dają zadowalających rezultatów. Próbowano na przykład odtworzyć
środowisko naturalne
ludów
indoeuropejskich
na podstawie wspólnego słownictwa na określenie gatunków roślin i zwierząt, a następnie znaleźć obszar, na którym występowałyby tylko gatunki posiadające nazwy w
języku praindoeuropejskim
. Z uwagi na wspomniane wcześniej zmiany językowe, prowadzące do niemożliwości pełnego i bezbłędnego zrekonstruowania praleksykonu, badania te nie pozwoliły ostatecznie rozwiać wątpliwości na temat lokalizacji praojczyzny
Indoeuropejczyków
[1].
Istnieją też hipotezy, wedle których za praojczyznę ludów posługujących się językami danej rodziny uważa się obszar największego zróżnicowania tych języków. Ma to związek z faktem, że na takim obszarze języków tych używano by najdłużej, a zatem miałyby one najwięcej czasu, żeby się zróżnicować. W duchu tej teorii uznaje się na przykład tereny
Rogu Afryki
za praojczyznę ludów posługujących się dzisiaj
językami afroazjatyckimi
. Teoria ta nie uwzględnia jednak możliwości wzajemnego oddziaływania na siebie języków, prowadzącego do ich zlewania się. Języki pozostające wystarczająco długo w swoim sąsiedztwie mogą wykazywać tendencje odwrotne do różnicowania się.
Jeszcze innym sposobem dociekania lokalizacji praojczyzny danej grupy języków jest analiza starych zapożyczeń z języków niespokrewnionych, świadcząca o kontaktach tych grup. Dające się na przykład zrekonstruować
prasemickie
formy zbieżne z formami zaświadczonymi w
języku sumeryjskim
, a także i takie, które odpowiadają zrekonstruowanym formom
praindoeuropejskim
, wskazują, że praojczyzna
Semitów
znajdowała się w sąsiedztwie ludów posługujących się językiem praindoeuropejskim i sumeryjskim. Metoda ta rzadko daje jednak jednoznaczną odpowiedź na pytanie o lokalizację praojczyzny.
Przypisy
- ↑ Ciekawych uwag na ten temat dostarcza książka:
Renfrew Colin
, Archeologia i język. Łamigłówka pochodzenia Indoeuropejczyków, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa - Poznań 2001
Zobacz też