Unia realna - związek dwóch lub większej liczby państw, oparty na wspólnych instytucjach państwowych. Unia realna rozwinęła się z unii personalnej .

Cechy konstytutywne

Wspólnymi instytucjami łączącymi kraje mogą być: parlament , rząd , waluta czy polityka zagraniczna, odrębnymi: wojsko , urzędy, administracja, sądownictwo i skarb. Obywatele państw członkowskich podlegają tym samym prawom we wszystkich państwach oraz mają możność osiedlania się na całym terytorium unii. Wspólny staje się także władca. W wyniku tej umowy państwa zostawały ze sobą związane tzw. partnerstwem strategicznym. Tworzono nowy akt prawny dla państw członkowskich, np.: konstytucję . Na skutek tej unii suwerenność jednego państwa często podupadała na rzecz innych, bądź została utracona. W wielu przypadkach kultury państw członkowskich zlewały się w jedną, czy też jedna (najbardziej dominująca) przekształcała inne.

Unia realna zazwyczaj jest dalszym etapem rozwoju unii personalnej , np.: w Szkocji i Anglii unia personalna została zastąpiona unią realną w 1707 r.

Podłoże formalnoprawne

• forma - pisana
• treść - niepełna
• procedura powstawania:
  • uchwalana
  • oktrojowana
• sposób zmiany - sztywny
• okres zobowiązywania - stały

Przykłady

Zobacz też

• unia
• unia personalna