Trąbka słuchowa, przewód Eustachiusza (łac. tuba auditiva s. tuba Eustachii) - kanał długości 3-4 cm występujący u niektórych
kręgowców
łączący jamę bębenkową
ucha środkowego
z częścią górną
gardła
, służący do wyrównywania ciśnień po obu stronach
błony bębenkowej
.
Wnętrze trąbki wysłane jest
nabłonkiem jednowarstwowym
migawkowym
, zawierającym liczne
komórki kubkowe
, a także
gruczoły
.
1/3 trąbki (od strony
jamy bębenkowej
) to część kostna, pozostałe 2/3 to część chrzęstna. Część chrzęstna jest tak spłaszczona, że nie przepuszcza powietrza, tym samym nie wyrównuje ciśnienia. Dopiero napięcie
mięśnia napinacza podniebienia miękkiego
powoduje rozszerzenie światła części chrzęstnej trąbki słuchowej co skutkuje wyrównaniem ciśnień. Napięcie mięśnia napinacza podniebienia miękkiego następuje w trakcie ziewania i połykania oraz w czasie nagłych zmian wysokości, co zapobiega ewentualnemu pękaniu
błony bębenkowej
przy zmianach
ciśnienia atmosferycznego
. Ponadto przy różnicy ciśnień po obu stronach błony bębenkowej błona ta odchyla się, co skutkuje gorszym przekazem fali dźwiękowej na kolejne kosteczki słuchowe, a w konsekwencji gorszym słuchem.
Trąbka słuchowa nie występuje u
płazów ogoniastych
,
beznogich
i nielicznych
bezogonowych
, a także u
węży
i niektórych jaszczurek beznogich. Przewód jest parzysty, z tym że u
krokodyli
i
ptaków
tuż przed ujściem do gardzieli łączy się we wspólny krótki przewód.
Przez trąbkę Eustachiusza mogą się dostawać do ucha
bakterie
, powodując
zapalenie ucha
czasami zaburzenia
słuchu
o charakterze przewodzeniowym.