Wilczyca kapitolińska
Czas powstania	V w. p.n.e.
Technika	brąz
Miejsce przechowywania	Palazzo dei Conservatori

Wilczyca kapitolińska - rzeźba wilczycy, stanowiąca symbol stolicy starożytnego imperium rzymskiego . Wilczyca była świętym zwierzęciem Marsa - boga wojny. Jak głosi legenda zwierzę miało zaopiekować się i wykarmić Romulusa i Remusa . Rzeźba została wykopana na Palatynie we wczesnym średniowieczu i od IX wieku stała na Lateranie . W 1471 r. papież Sykstus IV podarował ją Rzymowi i wtedy trafiła do Palazzo dei Conservatori na Kapitol .

Datowanie

Rzeźbę zazwyczaj przypisuje się Etruskom i datuje na V w. p.n.e. . Jednak zdaniem Adriana La Reginy, profesora etruskologii z uniwersytetu La Sapienza w Rzymie i konserwator Anny Marii Carruby pochodzi ona najpewniej ze średniowiecza^[1], gdyż została odlana w jednym kawałku, a wszystkie znane nam antyczne rzeźby tej wielkości odlano w kilku kawałkach. Muzeum Kapitolińskie, w którym stoi rzeźba, wciąż jednak datuje ją na początek V w. p.n.e. Postacie chłopców niewątpliwie zostały dodane dopiero w XV w.

Inne wilczyce

Podobne pomniki znaleźć można w wielu miastach na terenach należących niegdyś do imperium rzymskiego. Pomnik taki stoi m.in. w rumuńskiej Timisoarze .

Przypisy