Cnoty kardynalne (łac. cardo - zawias) - pojęcie w chrześcijaństwie oznaczające cnoty ludzkie ( KKK 1810), które odgrywają kluczową rolę i dlatego nazywa się je cnotami "kardynalnymi"; wszystkie inne grupują się wokół nich (KKK 1805).

Wyróżnia się 4 cnoty kardynalne:

• roztropność ,
• sprawiedliwość ,
• umiarkowanie
• męstwo .

Wymienione są one w Mdr 8:5-7

Cnoty kardynalne przedstawione na grobie Papieża Klemensa II w katedrze w Bambergu

	Iustitia ( Sprawiedliwość )	Fortitudo ( Męstwo )	Prudentia ( Roztropność )	Temperantia ( Umiarkowanie )

Uznawane przez niektórych za zapożyczone od filozofów starożytnych, przede wszystkim od Platona .

U Platona

Platon wyodrębnił trzy części duszy i każdej przypisał określony rodzaj cnoty: cnotą duszy rozumnej jest mądrość ( roztropność ) i jej osiąganie oraz podporządkowanie się niższych części rozumowi; duszy popędliwej – męstwo , a duszy pożądliwej – panowanie nad sobą, czyli wstrzemięźliwość ( umiarkowanie ). Te trzy cnoty podporządkowane były czwartej – sprawiedliwości , która pojawia się wtedy, gdy każda z części duszy we właściwy sposób kieruje się przynależną jej cnotą. Jest to teoria czterech cnót, zwanych niekiedy kardynalnymi.

Zobacz też

• cnoty teologiczne
• cnota

Przypisy

Linki zewnętrzne

• O cnotach kardynalnych w Katechizmie Kościoła Katolickiego