Justus Ludwik Decjusz (ok.
1485
-
1545
), znany także jako Jost Ludwig Dietz – pochodzący z
Alzacji
krakowski
dyplomata
, finansista i
sekretarz króla
Zygmunta Starego
, później jego doradca i zwierzchnik
mennic koronnych
.
Początkowo był protegowanym, sekretarzem i współpracownikiem
Jakuba Bonera
, królewskiego bankiera, twórcy i zarządcy
żup solnych
Wieliczki
i
Bochni
. Będąc człowiekiem wszechstronnie utalentowanym i wytrawny dyplomatą, Justus Decjusz w krótkim czasie stał się w
Krakowie
bardzo wpływową postacią, cieszył się także szacunkiem i przyjaźnią najwybitniejszych humanistów
Europy
, m.in.
Marcina Lutra
i
Erazma z Rotterdamu
. Bliskie stosunki łączyły go z dworem
Habsburgów
.
W roku
1528
Justus Decjusz zakupił część Przegorzał i Wolę Chełmską pod Krakowem (obecnie dzielnica miasta nazywana
Wolą Justowską
), i przy pomocy włoskich architektów wybudował tam podmiejską
willę
. Rezydencja była gotowa w roku
1535
, stając się miejscem spotkań przedstawicieli różnych narodowości i kultur, wymiany poglądów i twórczej konfrontacji przekonań.
Obecnie w kompleksie historycznym
Willa Decjusza
prowadzi działalność
Stowarzyszenie
w którego skład wchodzą znane osobistości ze świata nauki, gospodarki i kultury.
Jest autorem trzytomowego dzieła O starożytności Polaków (De vetustatibus Polonorum). W utworze tym, pisanym świetną, humanistyczną
łaciną
, Decjusz wiąże najdawniejsze dzieje Polski z obrazem początkowych dziejów narodów Europy. Powołując sie na nieistniejące dzieła bądź falsyfikaty, Alzatczyk skomponował długą listę królów sarmackich, rzekomo władców Sarmatów od których pochodzili Polacy.
Bibliografia
