Timokracja ( gr. τιμοκρατία, od τιμή, honor, wartość i κράτος, ustrój, władza) - typ ustroju politycznego . Słowo timokracja ma dwa znaczenia, obydwa wywodzące się ze znaczeń greckiego źródłosłowu .

Timokracja Platona

Pierwotna wersja, opisana przez Platona , to opierająca się na ideach Sokratesa władza ludzi kierujących się honorem . W swoim dialogu Państwo Platon opisuje cztery nieidealne społeczeństwa (timokrację, oligarchię, demokrację oraz tyranię ), z których timokracja jest najbliższa ideałowi (królestwu filozofów), kolejne zaś etapy degeneracji prowadzą ku coraz gorszym formom rządów.

Timokracja Arystotelesa

Drugie znaczenie timokracji wywodzi się z prac ucznia Platona, Arystotelesa , który opisał trzy prawe i trzy nieprawe ustroje. Timokracja jest w tym kontekście ustrojem prawym, jej zdegenerowany odpowiednik to demokracja . Arystotelesowska timokracja to rządy klasy średniej , ludzi którzy nie są ani biedni, ani bardzo bogaci. Stąd też wywodzi się termin timokracja na określenie ustroju w którym przywileje polityczne są uzależnione od posiadanego majątku lub od płaconych podatków .

Maria Szyszkowska w swojej pracy: Europejska filozofia prawa twierdzi, że Arystoteles wyróżnił trzy ustroje prawe i trzy nieprawe. Prawe to: - monarchia - ustrój arystokratyczny - politea Z kolei nieprawe to: - tyrania - oligarchia - timokracja (zwyrodniała forma politei). Jest to prawdopodobnie opinia błędna, gdyż politea w tekście jest utożsamiana z timokracją, natomiast formą zdegenerowaną tego ustroju jest demokracja (prawdopodobnie Arystoteles rozumiał to słowo inaczej niż my obecnie; może należy powiedzieć populizm).

Jeśli natomiast interpretując Arystotelesa w ten sposób, iż zaliczymy timokrację do arystokracji, to timokracja będzie ustrojem właściwym.^[1]

Przypisy

Zobacz też

• Etyka nikomachejska
• Polityka