Amfiteatr rzymski w Timgadzie

Amfiteatr rzymski w Timgadzie

Amfiteatr rzymski w Timgadzie

Łuk Triumfalny Trajana w Timgadzie (XIX wiek)

Timgad (Timkad, arab. تيمقاد = Tīmqād, łac. Thamugadi) - starożytne miasto w Afryce Północnej , na terenie dzisiejszej Algierii . Zachowany do dziś kompleks ruin został w 1982 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO .

Historia miasta

Miasto zostało założone w 100 roku naszej ery przez cesarza Trajana w miejscu wcześniejszej osady kartagińskiej . Szybko uzyskało ono rzymskie prawa miejskie , co było równoznaczne z uznaniem jego mieszkańców za obywateli Rzymu . Solidne mury otaczające miasto świadczą o pierwotnej funkcji osady jako obozu wojskowego. Po uzyskaniu przez Timgad statusu stolicy prowincji , obóz został przeniesiony do Lambaesis, gdzie do dziś zachował się wspaniały łuk triumfalny łudząco podobny do średniowiecznego zamku.

W czasach świetności Timgadu mieszkańcy miasta starali się niczym nie ustępować swoim współobywatelom z Europy . Miasto było kulturalnym centrum prowincji, istniał tu amfiteatr oraz biblioteka , której księgozbiór nawet jak na dzisiejsze czasy sprawia imponujące wrażenie, gdyż zawierał około 25 tysięcy tomów. Odnaleziony zapis głosi, że koszt budowy gmachu wynosił 400 tysięcy sestercji , a poniesiony został przez niejakiego Marcusa Iluliusa Quintanusa.

Timgad z czasem jednak podupadł i całkiem stracił swoje znaczenie. Stosunkowo szybko wówczas o nim zapomniano. Po upadku Rzymu miasto przeszło pod władzę Bizancjum i kiedy niedługo potem jego dużą część niszczyło trzęsienie ziemi, i tak trwała już agonia miasta. Gwałtownie zmalał eksport pszenicy, który stanowił podstawę gospodarki Afryki Północnej , klimat zrobił się suchszy, a źródła, z których miasto czerpało wodę, zaczęły wysychać. Straciło sens istnienie trzydziestokilometrowego systemu inżynieryjnego, który za pomocą akweduktów zaopatrywał w wodę baseny i fontanny. Ludzie porzucili miasto i zapomnieli o nim, a ponieważ w pobliżu nie było wody, chłopi nie osiedlali się w kolejnych wiekach wśród ruin i tym samym ich nie niszczyli. Dopiero po wielu wiekach przykryte pyłem i piaskiem Sahary ruiny wzbudziły zainteresowanie europejskich archeologów .

Stanowisko archeologiczne

Timgad był w czasach swojej świetności typowym miastem rzymskim, został zaprojektowany przy użyciu linijki i cyrkla, co jest bardzo dobrze widoczne na zdjęciach lotniczych przedstawiających ułożenie miasta. Osadę przecinały dwie szerokie ulice spotykające się w centrum. Między owymi ulicami i wspomnianym murami rozłożono w regularnych szachownicach dzielnice mieszkalne.

W dzielnicach składających się z malutkich domów mieszczan znajdowały się także potężne budowle publiczne. Do dzisiaj zachowały się fragmenty łaźni miejskich, wśród ruin w całkiem niezłym stanie znajdują się piwnice z paleniskami ogrzewającymi wodę, miejsca w których znajdowały się baseny z ciepłą i zimną wodą, sale masaży i platformy, na których umieszczano łoża dla zamożniejszych obywateli.

Jedna z głównych ulic miasta – decumanus (jej kamienna jezdnia do dziś zachowała ślady kół) wiodła do wspaniałego Łuku Trajana. Zdobiące łuk posągi z biegiem czasu uległy jednak zniszczeniu, kolumny pozostały jednak nienaruszone. Ulica przechodzi pod trzema prześwitami: centralnym – bardzo szerokim, przeznaczonym dla pojazdów oraz dwoma bocznymi dla pieszych.

Z licznych posągów imperatorów i innych sławnych oraz znaczących osobistości pozostały tylko postumenty. Ich liczba jednak świadczy o tym, że obywatele miasta, znacznie oddalonego przecież od centrum Imperium Rzymskiego , starali się niczym nie ustępować metropoliom w Europie . Wzgórze, na którym stał kiedyś Kapitol - świątynia trzech bóstw: Jowisza , Junony i Minerwy - wieńczą dwie ogromne kolumny. Swego czasu u fasady Kapitolu znajdowało się sześć kolumn , a wewnątrz świątynia rozdzielona była na trzy nawy (każde bóstwo posiadało swoją nawę).

Bazar Timgadu zachowany jest znacznie lepiej niż w innych miastach rzymskich, pozostały po nim sklepiki z kamiennymi stołami i ladami. Budynki sklepów są bogato ozdobione ornamentami i szyldami ze sztukaterii. Uważa się, że w czasach świetności miasta spotykały się tutaj liczne karawany z pustyni i z wybrzeża.

W mieście zachowały się ruiny ogromnego amfiteatru , mającego sześćdziesiąt metrów średnicy i mogącego pomieścić 4000 widzów. Znaleźć możemy tutaj również pozostałości po wspomnianej wcześniej dawnej bibliotece - jednopiętrowym budynku z niszami na zwoje i szafami zawierającymi magazyn na książki.