Teoria katastrof (nazywana również teorią morfogenezy lub teorią przejść nieciągłych) to dział matematyki , zajmujący się systemami dynamicznymi, w szczególności sytuacjami, gdy ciągła zmiana parametru kontrolnego prowadzi do jakościowych zmian zachowania systemu. Jej autorem jest francuski matematyk René Thom .

Teorię katastrof próbowano stosować do opisu zachowań społecznych, lecz z małym skutkiem. Sprawdziła się natomiast w zastosowaniach technicznych.

Katastrofy w ekonomii

Przykłady zjawisk ekonomicznych modelowanych za pomocą katastrof:

Katastrofa wierzchołka

• Bilans płatniczy (Jakimowicz 2003)
• Cykl koniunkturalny (Zeeman 1977, Varian 1979, Jakimowicz 2003)
• Płynne kursy walutowe (Jakimowicz 1995)
• Polityka fiskalna (Jakimowicz 2004)
• Polityka kadrowa (Guastello 1995)
• Polskie kryzysy społeczno-ekonomiczne (Łączkowski 1984)
• Rynek pracy (Rosser 1992)
• Siły wytwórcze (Ribeil 1975)
• Strategie zarządzania (Laszczak 1999)
• Wzrost gospodarczy (Zeeman 1975)

Katastrofa motyla

• Motywacja w organizacji (Guastello 1995)
• Negocjacje płacowe (Zeeman 1975)
• Polityka gospodarcza (Jakimowicz 2004)
• Społeczno-polityczne skutki recesji gospodarczych (Isnard, Zeeman 1976)
• Wojny gospodarcze (Jakimowicz 2003)

Zobacz też

• Teoria chaosu
• Teoria osobliwości

Linki zewnętrzne

• Książka "Teoria katastrof" V. I. Arnolda w języku rosyjskim
• Artykuł "Teoria katastrof w naukach ekonomicznych"