Teoria funkcjonału gęstości (DFT, ang. density functional theory) jest filarem szeregu metod kwantowo-mechanicznych, służących do
modelowania
struktury
cząsteczek
chemicznych lub
kryształów
. Metody te są alternatywą do metod opartych na
funkcjach falowych
.
Teoria ta zakłada, że wszystkie własności układu kwantowego w
stanie stacjonarnym
wynikają z gęstości
elektronowej
stanu podstawowego. Mówiąc ściślej, zakłada się, że wszystkie
obserwable
są jednoznacznymi funkcjonałami gęstości elektronowej stanu podstawowego.
W stanie stacjonarnym zewnętrzny potencjał dla ruchu elektronów (potencjał jąder atomowych lub/i zewnętrzny potencjał elektrostatyczny) jest niezależny od czasu. Rozszerzeniem DFT na stany ze zmiennym potencjałem zewnętrznym, np. sinusoidalnie zmiennym, pochodzącym od
fali elektromagnetycznej
, jest TDDFT (ang. time-dependent density functional theory).
Teoria DFT opiera się na dwóch
twierdzeniach Hohenberga-Kohna
.
Praktyczną realizacją metody DFT jest metoda
Kohna-Shama
.
Linki zewnętrzne
