|
|
|
Teodozjusz Wielki
Teodozjusz Wielki - Flavius Theodosius (ok. 346-395) - syn Flawiusza Teodozjusza, towarzyszył ojcu w jego wyprawach wojennych. Cesarz rzymski od 379. Znakomity wódz. Po klęsce Rzymian pod Adrianopolem (378) mianowany przez cesarza Gracjana współrządcą (augustem) we wschodniej części cesarstwa. Na drodze układów i zwycięstw osadził Gotów między Dunajem i Bałkanami (382), wcielając ich do wojska rzymskiego. Ożeniony z Flacilią, miał synów Arkadiusza i Honoriusza oraz córkę Pulcherię. W walce o władzę w zachodniej części cesarstwa poparł zbrojnie swego szwagra Walentyniana II przeciw Maksymusowi i odniósł zwycięstwo (388). Po śmierci Walentyniana pokonał uzurpatora Eugeniusza (394) i ogłosił władcą zachodniej cesarstwa swego małoletniego syna Honoriusza. T. był ostatnim władcą całego imperium rzymskiego. Pozostawał pod wpływem biskupa Mediolanu, św. Ambrożego, wroga arianizmu. Był krzewicielem nicejskiego wyznania wiary. Ogłosił edykt (381) uznający chrześcijaństwo za religię panującą. W 392 zakazał wyznawcom innych religii praktyk religijnych. Skazał na śmierć część zbuntowanych mieszkańców Tessalonike (390), za co św. Ambroży zmusił go do pokuty. W 395 podzielił państwo między synów i odtąd utrwalił się podział na cesarstwo wschodnie i zachodnie.
Inne hasła zawierające informacje o "Teodozjusz Wielki":
Adwentyzm
...
I wiek
...
Brno
...
Uznam
...
Vytautas Landsbergis
...
Władysław Komar
...
1484
...
1499
...
Iwan IV Groźny
...
XVI wiek
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Teodozjusz Wielki":
010c. Rzym (plansza 12)
...
010b. Rzym (plansza 19)
...
010c. Rzym (plansza 5)
...
|
|
|
|
