Teodor I Neuhoff
Teodor I NeuhoffTeodor I Neuhoff, Theodor Stephan Freiherr[1] von Neuhoff (ur.
25 sierpnia
1694
w
Kolonii
, zm.
11 grudnia
1756
w
Londynie
) –
niemiecki
wojskowy
,
dyplomata
,
agent
i awanturnik,
król
Korsyki
od kwietnia do listopada
1736
. MłodośćNeuhoff urodził się w 1694 w Kolonii jako potomek
westfalskiej
rodziny szlacheckiej. Pobierał nauki na
francuskim
dworze
, później zaś służył we francuskiej a następnie
szwedzkiej
armii
. W
1718
baron
von Görtz
,
minister
króla Szwecji
Karola XII
, wykorzystując zdolności Neuhoffa do snucia intryg wysłał go z misją agenturalną do
Anglii
, a następnie
Hiszpanii
, w celu podjęcia
negocjacji
z
ministrem
kardynałem
–
Giulio Alberonim
, w tym czasie udzielającym poparcia stronnictwu
jakobitów
. Pozostał w Hiszpanii, gdzie otrzymał stopień
pułkownika
i
ożenił
się z jedną z królewskich dam dworu. W
1720
powrócił do Francji i związał się z
Kompanią Missisipi
krótko przed jej załamaniem finansowym. Wówczas też rozpoczął wędrowne życie odwiedzając
Portugalię
,
Niderlandy
i
Włochy
. Król KorsykiPrzebywając w
Livorno
nawiązał kontakty z
korsykańskimi
powstańcami
i
emigrantami
– Giafferim, Ceccaldim, Aitellim, Orticonim i Costą, których przekonał, że jest w stanie doprowadzić do
wyzwolenia ich kraju
spod dominacji genueńskiej, o ile obwołają go królem wyspy. Z pomocą
beja
Tunisu
i przy wsparciu militarnym wylądował
brytyjskim
okrętem
w
Alérii
na Korsyce
13 marca
1736
. Miesiąc później,
15 kwietnia
w
Alesani
mieszkańcy wyspy dokonali wyboru i królewskiej proklamacji Neuhoffa oraz przeprowadzili jego
koronację
, zapoczątkowując w dziejach Korsyki krótki okres
monarchii konstytucyjnej
. Neuhoff bardzo poważnie podchodził do swoich monarszych obowiązków. Przyjąwszy tytuł króla Teodora I wydawał
edykty
, ustanowił własny
order
na wzór
zakonu rycerskiego
, założył
uniwersytet
, prowadził wojnę przeciwko Genui początkowo odnosząc pewne sukcesy.
Kampania
nie przyniosła jednak zwycięstwa. Konflikty wewnętrzne pośród rebeliantów szybko doprowadziły do ich klęski. Genueńczycy wyznaczyli nagrodę za
głowę
Teodora oraz rozpowszechnili informacje o jego barwnej przeszłości; ostatecznie
11 listopada
1736
udał się on do
Solenzary
, skąd odpłynął do Livorno, rzekomo w poszukiwaniu zagranicznej pomocy. Wysondowawszy możliwość udzielenia wsparcia ze strony Hiszpanii i
Neapolu
, wyruszył do
Holandii
, gdzie w
Amsterdamie
został
aresztowany
za
długi
. Po odzyskaniu wolności wysłał na Korsykę swego krewnego z dostawą broni. Osobiście powracał tam w
1738
,
1739
i
1743
, gdy zjednoczone siły francusko-genueńskie kontynuowały
okupację
wyspy. W
1749
w poszukiwaniu wsparcia przybył do Anglii, ostatecznie jednak obciążony długami osadzony został aż do
1755
w londyńskim więzieniu dla dłużników. Odzyskawszy wolność poprzez ogłoszenie
bankructwa
, przekazał swoje
królestwo
na rzecz
wierzycieli
. Do swej śmierci w
1756
utrzymywał się dzięki pomocy
Horace'a Walpole'a
i kilku innych swoich przyjaciół. Pochowano go w londyńskim kościele św. Anny na
Soho
. Inspiracje literackiePostać króla Teodora I zainspirowała
Giovaniego Paisiello
do skomponowania
opery
Il Re Teodoro in Venezia (
1784
,
Wiedeń
). Teodor Neuhoff jest również epizodycznym bohaterem
powiastki filozoficznej
Kandyd
Voltaire'a
(
1759
), sztuki teatralnej Johanna Nestroysa Prinz Friedrich von Korsika (
1826
),
wiersza
Der Sommerkönig Levina Schückinga (
1898
) a także
powieści historycznych
- König Neuhoff (
1929
) Johannesa Tralowa, Der kartesische Teufel (
1989
) Petera Marii Beckera oraz Der König von Korsika Michaela Kleeberga (
2001
). Niejaki pułkownik Fryderyk (ok.
1725
-
1797
), który głosił, że jest synem Teodora, znany jako książę
Caprery
służył w
armii
pruskiej
za panowania króla
Fryderyka II
, a następnie działał w Londynie jako agent księcia
Wirtembergii
. Napisał on sprawozdanie na temat życia swego ojca pt. Memoires pour servir a l'histoire de la Corse oraz sporządził jego tłumaczenie na
język angielski
, obie prace opublikował w Londynie w
1768
. W
1795
wydał rozszerzoną wersję – A Description of Corsica. Zobacz teżPrzypisy- ↑ Określenie
Freiherr
nie stanowi imienia, bądź części nazwiska, lecz jest niemieckim tytułem szlacheckim (baron).
Bibliografia- Bent, J. Theodore King Theodore of Corsica w: The English Historical Review, t. 1, nr. 2, pp. 295-307,
1886
.
- Fitzgerald, Percy King Theodore of Corsica. London, Vizetelly
1890
.
- Gasper, Julia, Theodore de Neuhoff, Roi de Corse. Bastia, Editions Materia Scritta.
- Graziani, Antoine-Marie, le Roi Théodore. Paris, Tallandier
2005coll
. « Biographie ». 371 p., 22 cm. – . *Pirie, Valerie, His Majesty of Corsica: The True Story of the Adventurous Life of Theodore 1st. London, William Collins & Sons
1939
- Vallance, Aylmer, The Summer King: Variations by an Adventurer on an Eighteenth-Century Air. London, Thames & Hudson
1956
Poprzednik Nowy tytuł | | Król Korsyki
1736
| | Następca Tytuł wygasł |
Inne hasła zawierające informacje o "Teodor I Neuhoff":
XVI wiek
...
1749
...
Wojciech Bogusławski
...
1777
...
1791
...
Order Orła Białego
...
Stanisław Taczak
...
1746
...
1979
...
1758
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Teodor I Neuhoff":
26. Inne ideologie (plansza 13)
...
138 Dziewiętnastowieczne Stany Zjednoczone (plansza 14)
...
|