Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Oddział Aleksandra Szaniawskiego

Oddział Aleksandra Szaniawskiego

Fizylier

Oddział Aleksandra Szaniawskiego - partia powstańcza kosynierów, a następnie jazdy okresu powstania styczniowego .

Oddział został sformowany na terenie Podlasia . Organizatorem grupy, a później całego oddziału powstańczego, był Aleksander Szaniawski , syn Jana i Anieli.

W skład jego partii powstańczej weszli pracownicy rolni z jego rodzinnego majątku ziemskiego w Krasówce , gmina Łomazy , a nawet jego żona Laura (Aleksandra) z Grabowskich Szaniawska.

Spis treści

Przygotowania do powstania

Zgodnie z planem akcji powstańczej terenie powiatu bialskiego jednocześnie miały zostać zaatakowane: Kodeń , Łomazy , Rossosz i sama Biała Podlaska .

W styczniu 1863 w Łomazach stacjonował II szwadron Smoleńskiego Pułku Ułanów. Sztab tego pułku wraz z III szwadronem ułanów stacjonował w Międzyrzecu Podlaskim . Dwa pozostałe szwadrony były we Włodawie i w Wisznicach . II szwadronem w Łomazach dowodził rtm. Zjachtanow, a liczbę ułanów szacowano na ponad 200 ludzi.

W dniu wybuchu powstania atakiem na Łomazy dowodzić miał Gustaw Nowakowski z mieszczanami z Łomaz i częścią sił powstańczych z Huszczy i Wisek. Na Rossosz miał uderzyć Leopold Czapiński z mieszczanami z Rossosza oraz pozostałą szlachtą z Huszczy i Wisek. Oddziały te po pomyślnie zakończonym ataku miały pomaszerować na Białą Podlaską .

Ostatecznie to Aleksander Szaniawski z własną grupą powstańczą pokierował napadem na Łomazy. Jego zastępcą był Leopold Czapiński.

Międzyrzec - Pomnik Bohaterów Miasta

Do sztabu dowódczego należał też ks. administrator kościoła rzymsko-katolickiego w Huszczy Walenty Nawrocki, który przywiódł ze sobą szlachtę z Wisek i Huszczy i pełnił jednocześnie funkcje zwiadowcze. Ze Studzianki przybyli Maciej Tupalski i Okmiński wraz z grupą Tatarów.

Działania zbrojne

Całośc sił wyniosła 250 ludzi. W chwili wybuchu powstania Rosjanie byli całkowicie zaskoczeni i nawet nie próbowali podjąć walki. Opuścili w pośpiechu Łomazy, kierując się na Białą i Międzyrzec.

Oddział Szaniawskiego tuż po zdobyciu Łomaz wycofał się do Huszczy. Tam też 23 stycznia 1863 przybył Roman Rogiński - naczelnik wojskowy powiatu bialskiego. Na jego polecenie powstańcy udali się do Zalesia, niszcząc po drodze most na Krznie. Po krótkim postoju w pobliżu Zalesia ponownie udali się do Łomaz.

Tam stoczyli drugą bitwę z Rosjanami formując nowy oddział powstańczy w liczbie 100 żołnierzy złożony z okolicznej szlachty i z oddziału Ludwika Krasowskiego, przybyłego z rejonu Włodawy.

27 stycznia 1863 Szaniawski dotarł do Janowa Podlaskiego, do zgrupowania Romana Rogińskiego. Rogiński mianował go pułkownikiem i powierzył mu dowodzenie oddziałem strzelców w sile 2 kompanii – około 300 ludzi. 1 lutego Szaniawski razem z Rogińskim walczył pod Białką koło Białej Podlaskiej, 4 lutego pod Niemirowem i 7 lutego pod Siemiatyczami. Ta ostatnia bitwa zakończyła się klęską powstańców. Pododdziały R. Rogińskiego wycofały się w kierunku Puszczy Białowieskiej.

Rogiński razem z około 150 powstańcami pozostał w Puszczy Białowieskiej , zaś pułkownicy Walenty Lewandowski i Aleksander Szaniawski z oddziałem liczącym 12 jeźdźców i około 70 piechurów ruszyli w rejon Białej Podlaskiej . 13 lutego przekroczyli Bug w okolicy wsi Zabuże . W tym miejscu Lewandowski powierzył Szaniawskiemu dowództwo nad oddziałem i jednocześnie mianował go naczelnikiem wojskowym powiatu Biała Podlaska.

14 lutego płk Szaniawski zaatakował II kompanię Rewelskiego Pułku Piechoty pod Woskrzenicami , gdzie Rosjanie bronili mostu na Krznie na drodze Terespol - Biała Podlaska . Szaniawski zdobył most, ale w obawie przed odsieczą z Białej ukrył się z oddziałem w pobliskich lasach.

Dwór we wsi Zabuże

20 lutego Szaniawski i Lewandowski dotarli do Witorożu , gdzie łączą się z oddziałem kpt. Karola Krysińskiego.

23 lutego 1863 około godz. 13 w czasie potyczki pod wsią Sycyna dowódca oddziału zginął. Miał 43 lata [1].

Rozproszeni po bitwie żołnierze zostali zebrani przez płk. Lewandowskiego, który oddał ich pod komendę swojego adiutanta kpt. Karola Krysińskiego. Ich dalszy szlak bojowy to powiat łukowski, Sosnowica , Rotwica, Rossosz , Witoroż , Kąkolewnica i wreszcie Gręzówka pod Łukowem, gdzie 13 marca oddział liczący około 250 powstańców stoczył bitwę z Rosjanami. Następnego dnia odbyła się bitwa pod Staninem, 15 marca w rejonie wsi Osicze, 22 marca pod Garwolinem i 24 marca pod Różą (tu Lewandowski dostał się do niewoli).

Powstańcy oddziału Szaniawskiego, którymi dowodził Karol Krysiński, przedostali się w rejon powiatu bialskiego, gdzie połączyli siły z oddziałem Aleksandra Czarnieckiego "Bończy". Wspólnie stoczyli bitwy 15 kwietnia pod Wólką Plebańską i 6 maja 1863 pod Międzyrzecem Podlaskim.

Ostatnia bitwa powstania styczniowego w okolicy Łomaz miała miejsce 16 - 17 listopada 1863 . Powstańcy oddziału Szaniawskiego byli po niej nieludzko torturowani, wielu z nich zabito albo zesłano na Sybir .

Przypisy

  1. Wypis z aktów zgonów parafii św. Anny w Białej Podlaskiej z 23 lutego 1863.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Zobacz też


Inne hasła zawierające informacje o "Oddział Aleksandra Szaniawskiego":

Mieszko II Lambert ...

Meczet w Kownie ...

Ratusz w Kownie ...

Iwan IV Groźny ...

1972 ...

Wittenberga ...

Karl Philipp Schwarzenberg ...

Klemens Maria Hofbauer ...

Eunectes ...

Fabian Bellingshausen ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Oddział Aleksandra Szaniawskiego":

229 Stosunki państwo-Kościół w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (plansza 9) ...

233 Życie religijne w XX wieku (plansza 7) ...

11 LISTOPADA (plansza 1) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie