Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

Kamerun

Kamerun

Republic of Cameroon
République du Cameroun

Republika Kamerunu
Flaga Kamerunu
Herb Kamerunu
Flaga Kamerunu Herb Kamerunu
Dewiza : ( fr.ang. ) Paix, Travail, Patrie – Peace, Work, Fatherland
(Pokój, Praca, Ojczyzna)
Hymn : Chant de Ralliement
Położenie Kamerunu
Język urzędowy francuski , angielski
Stolica Jaunde
Ustrój polityczny republika
Głowa państwa prezydent Paul Biya
Szef rządu premier Philémon Yang
Powierzchnia
 • całkowita
 • wody śródlądowe
52. na świecie
475 440 km²
1,3%
Liczba ludności  ( 2007 )
 • całkowita 
 •  gęstość zaludnienia
58. na świecie
18 100 000
38 osób/km²
Jednostka monetarna frank CFA (XAF)
Niepodległość od Francji i Wielkiej Brytanii
1 stycznia 1960
Strefa czasowa UTC +1
Kod ISO 3166 CM
Domena internetowa .cm
Kod samochodowy CAM
Kod telefoniczny +237
Mapa Kamerunu

Kamerun, Republika Kamerunu ( fr. Cameroun, République du Cameroun, ang. Cameroon, Republic of Cameroon) – państwo w środkowej Afryce , nad Zatoką Gwinejską . Graniczy z Nigerią , Czadem , Republiką Środkowoafrykańską , Kongiem , Gabonem i Gwineą Równikową . Kamerun jest członkiem ONZ , Unii Afrykańskiej i innych organizacji międzynarodowych.

Spis treści

Historia

Pod koniec XVIII wieku koczowniczy muzułmański lud Fulbe , pochodzący z Sahelu , podbił tereny Kamerunu, wypierając lub wchłaniając miejscową ludność.

Portugalczycy dotarli do wybrzeży Kamerunu na początku XVI wieku. Ich nieliczne faktorie nadbrzeżne handlowały różnymi towarami, ale głównie niewolnikami . Dopiero w drugiej połowie XIX wieku powstały pierwsze misje chrześcijańskie .

W roku 1884 Kamerun stał się kolonią niemiecką ze stolicą w Buéa , przeniesioną później do Jaunde . Po pierwszej wojnie światowej Kamerun został terytorium mandatowym Ligi Narodów , podzielonym pomiędzy Wielką Brytanię i Francję .

Francuska część kraju uzyskała niepodległość w 1960 r. jako Republika Kamerunu. W lutym 1961 r. przeprowadzono plebiscyt, mający zdecydować o przyszłości brytyjskiej części. W jego wyniku 2/3 terytorium na północy (zamieszkane głównie przez ludność muzułmańską) przyłączono do Nigerii, zaś południowa 1/3 (przeważnie chrześcijańska) przyłączyła się do Republiki Kamerunu, która przekształcona została tym samym w Federacyjną Republikę Kamerunu. Obie, francuska i brytyjska część nowej republiki, uzyskały autonomię. Ahmadou Ahidjo został pierwszym prezydentem kraju. W roku 1966 Ahidjo, działając w oparciu o resorty siłowe, zdelegalizował wszystkie partie polityczne. W 1970 r. stłumił rebelię organizacji UPC (Union of the Peoples of Cameroon). W 1972 wprowadził nową konstytucję, znoszącą federację, a ustanawiającą państwo unitarne .

W roku 1982 Ahidjo zrezygnował z urzędu i został na mocy konstytucji zastąpiony przez premiera Paula Biya'ę , pochodzącego z ludu Beti-Pahuin . Ahidjo wkrótce pożałował, że Biya został jego następcą, lecz zorganizowany przez jego współpracowników w 1984 zamach stanu nie udał się. Biya wygrał przeprowadzone w 1983 i 1984 r. wybory prezydenckie, w których był jedynym kandydatem. Wielopartyjne wybory w 1992 i 1997 r. wygrała jego partia – CPDM, jednak istniały podejrzenia, iż wyniki zostały sfałszowane.

Ostatnie wybory parlamentarne miały miejsce 22 lipca 2007 roku i ponownie zostały wygrane przez partię Biya'i. Wraz z rosnącymi napięciami między chrześcijanami a muzułmanami na północy i pomiędzy anglofonami a frankofonami na południowym zachodzie, w Kamerunie rośnie zagrożenie wojną domową.

Pochodzenie nazwy kraju

Nazwa państwa wywodzi się z portugalskiej nazwy rzeki WouriRio de Camarões (pol. Rzeka Krewetek), która w późniejszym okresie została rozciągnięta na cały kraj leżący nad tą rzeką.

Ustrój polityczny

Ustrój polityczny Kamerunu to połączenie demokracji parlamentarnej z systemem prezydenckim. Konstytucja została uchwalona w 1972 roku i znowelizowana w 1995. Władzą ustawodawczą jest, liczące 180 deputowanych wybieranych w wyborach powszechnych, jednoizbowe Zgromadzenie Narodowe o 5-letniej kadencji, obradujące trzy razy w roku.

Głową państwa jest prezydent wybierany w wyborach powszechnych na 7-letnią kadencję. Prezydent posiada znaczny zasób władzy – może zatwierdzać i wetować ustawy, bez konsultacji z parlamentem powoływać i odwoływać członków rządu, sędziów, szefów przedsiębiorstw państwowych i urzędów centralnych.

Władzę wykonawczą sprawuje rząd, na którego czele stoi premier mianowany przez prezydenta.

Podział administracyjny

Prowincje Kamerunu

Kamerun dzieli się na 10 regionów (każda z gubernatorem na czele mianowanym przez prezydenta ):

  1. Adamawa
  2. Centralna
  3. Wschodnia
  4. Północna Dalsza
  5. Nadmorska
  6. Północna
  7. Północno-Zachodnia
  8. Zachodnia
  9. Południowa
  10. Południowo-Zachodnia

i 58 departamentów (każdy z prefektem na czele):

Demografia

Religie:

Największe miasta

Autobusy na ulicy w Jaunde
  1. Douala – 1 310 400
  2. Jaunde – 1 187 100
  3. Garoua – 411 100
  4. Kousséri – 333 300
  5. Bamenda – 327 000
  6. Maroua – 299 600
  7. Ngaoundéré – 185 700
  8. Bafoussam – 180 200
  9. Bertoua – 152 800
  10. Loum – 137 100

Geografia

Wulkaniczne ostańce w pobliżu miejscowości Rhumsiki na Dalekiej Północy
Przeprawa promowa przez rzekę Dja

Z powierzchnią 475 442 km² Kamerun, co do wielkości, zajmuje 53 miejsce wśród wszystkich państw świata[2], porównywalnie z Papuą-Nową Gwineą i nieco tylko mniejszym amerykańskim stanem Kalifornia [3]. Kraj położony jest w Środkowej i Zachodniej Afryce nad Zatoką Bonny , częścią Zatoki Gwinejskiej Oceanu Atlantyckiego . Literatura turystyczna określa Kamerun mianem "Afryki w miniaturze" ze względu na różnorodność klimatu: morski, pustynny, górski, tropikalny i sawannowy[4] Kraj graniczy z Nigerią od zachodu, Czadem od północnego wschodu,e Republiką Środkowoafrykańską od wschodu oraz Gwineą Równikową , Gabonem i z Republiką Konga od południa.

Kamerun dzieli się na pięć stref geograficznych, wyraźnie różniących się od pozostałych zarówno pod względem klimatu, rzeźby powierzchni, jak i wegetacji. Nizina nadbrzeżna sięga 15-150 kilometrów od Zatoki Gwinejskiej w głąb lądu[5], a jej przeciętna wysokość to 90 metrów npm[6]. Pas ten, bardzo wilgotny i gorący, z krótką porą suchą , jest gęsto zalesiony tropikalnym lasem deszczowym[7][8] Południowokameruński płaskowyż wznosi się nad niziną nadbrzeżną na średnią wysokość 650 metrów npm[9]. Ten region jest również zdominowany przez deszczowe lasy tropikalne, ale ze względu na równowagę pór deszczowych i suchych nie są one tak wilgotne jak na wybrzeżu.

Nieregularny, przerywany łańcuch gór, wzgórz i płaskowyżów, zwany Pasmem Kameruńskim, rozciąga się od szczytu wulkanu Kamerun na wybrzeżu (najwyższy punkt kraju – 4095 metrów npm[10]) prawie po Jezioro Czad na północnym krańcu kraju. Region ten ma klimat umiarkowany, szczególnie na Zachodnim Płaskowyżu, aczkolwiek opady są tu też wysokie. Ziemia należy do najżyźniejszych w Kamerunie, głównie wokół stożków wulkanicznych[10]. Na skutek działalności wulkanicznej w tym regionie powstały jeziora kraterowe . 21 sierpnia 1986 z jednego z nich (Jezioro Nyos ) zaczął wydobywać się dwutlenek węgla powodując śmierć 1700-2000 ludzi[11].

Płaskowyż południowy przekształca się na północy w trawiastą, mocno sfałdowaną Wyżynę Adamawa , stanowiącą barierę oddzielającą południową część kraju od północnej. Wyżyna wznosi się przeciętnie na 1100 metrów npm[9], z temperaturami od 22 do 25 °C i znacznymi opadami[12]. Doliny regionu północnego rozciągają się od stoków wyżyny po Jezioro Czad, wznosząc się przeciętnie na 300-350 metrów npm[10] Charakterystyczną roślinnością są sawannowe krzewy i trawy. Jest to obszar jałowy, z niewielkimi opadami i wysoką temperaturą.

Kamerun posiada cztery odrębne zlewiska . Głównymi rzekami na południu są Ntem, Nyong , Sanaga i Wouri. Wszystkie płyną w kierunku południowym i uchodzą do Zatoki Gwinejskiej. Dja i Kadéï płyną w kierunku południowo-zachodnim i są dopływami Konga . Na północy kraju rzeka Bénoué płynie na północ i zachód uchodząc do Nigru , zaś Logone uchodzi do Jeziora Czad, u brzegów którego Kamerun styka się z trzema innymi krajami.

Gospodarka

Dochód na głowę mieszkańca (GPD) w roku 2005 był obliczany na 2,421 USD[13], jeden z najwyższych w Afryce subsahyjskiej[14]. Głównym rynkiem zbytu są Francja , Włochy , Korea Południowa , Hiszpania i Wielka Brytania Kamerun znajduje się w strefie działania Organizacji dla Harmonizacji Prawa Afrykańskiego ( OHADA )[15]. Walutą obiegową jest CFA franc. Bezrobocie w roku 2001 sięgało 30% populacji, a trzecia część społeczeństwa żyła poniżej progu ubóstwa obliczanego na 1,25 USD dziennie w roku 2009.[16]. Od końca lat osiemdziesiątych XX wieku Kamerun jest objęty programami pomocowymi Banku Światowego i IMF w celu zmniejszenia bezrobocia, prywatyzacji przemysłu i wzrostu gospodarczego. Turystyka, zwłaszcza na wybrzeżu i w okolicach Góry Kamerun zapowiada znaczny wzrost gospodarczy[17].

Transport

Transport w Kamerunie przysparza wiele trudności. Drogi są w złym stanie[18] i uzależnione od zmiennej pogody, jako że tylko 10% posiada utwardzone nawierzchnie. Kontrole drogowe służą policji i żandarmerii głównie do wyłudzania łapówek[19]. Linia kolejowa łączy miejscowości Kumba na zachodzie i Bélabo na wschodzie oraz Ngaoundéré na północy. Lotniska międzynarodowe znajdują się w Douala i Garoua oraz mniejsze w Yaoundé. W ujściu rzeki Wouri River znajduje się port Douali, główny port morski kraju.

Siły zbrojne

Przedstawiciel ambasady USA z żołnierzami SZ Kamerunu

Sytuacja militarna w regionie

Stosunki z sąsiednimi krajami układają się generalnie pomyślnie. Wyjątkami są nierozwiązane konflikty graniczne z Nigerią (tzw. Bakassi Dispute) i z Gwineą Równikową odnośnie wód terytorialnych. Zarówno Kamerun jak i Nigeria utrzymują siły zbrojne na Półwyspie Bakassi. Napływ Kameruńczyków do Gwinei Równikowej, co wiąże się z nadzieją na zatrudnienie przy eksploatacji nowo odkrytych złóż ropy , przyczynił się na wzrost napięcia. W roku 1999 rządy Kamerunu, Gwinei Równikowej, Nigerii, Sao Tome & Principe, Gabonu, Konga, Demokratycznej Republiki Konga i Angoli powołały Gulf of Guinea Commission mającą pomagać w rozwiązywaniu problemów, przede wszystkim granicznych, w regionie.

Wydatki na obronę

Budżet Ministerstwa Obrony Kamerunu na rok 2001 wynosił 160 milionów USD (155 mln USD w 2000). W roku 1999 wydatki na wojsko i siły bezpieczeństwa wynosiły 156 milionów USD, czyli 1,5% GDP.

Dowodzenie i rozmieszczenie

Naczelnym dowódcą Sił Zbrojnych Kamerunu jest urzędujący prezydent, obecnie Paul Biya, który sprawuje bezpośrednią i codzienną kontrolę.

Wojska lądowe są rozmieszczone w bazach ośmiu okręgów wojskowych Kamerunu. Podział na okręgi wojskowe odpowiada podziałowi administracyjnemu kraju.

Bazy wojsk lądowych znajdują się w pobliżu miast będących ośrodkami administracyjnymi prowincji pogranicznych. Bazy lotnictwa wojskowego mieszczą się w miastach Batouri, Douala, Garouda i Jaunde. Bazy Marynarki Wojennej znajdują się w Douala – naczelne dowództwo (HQ), Kribi i Limbe.

Siła

Ogólna liczebność Sił Zbrojnych Kamerunu wynosi 22 100 żołnierzy i oficerów, w tym: Wojska Lądowe 11 500, Marynarka Wojenna 1300, Siły Powietrzne 300, Żandarmeria Wojskowa 9000.

Skład sił zbrojnych

Samolot Fouga CM 170

Ordre de Bataille przedstawia się następująco:

Armia Polowa (HQ Jaunde):

  • 1 batalion Gwardii Prezydenckiej
  • 1 batalion gwardii
  • 1 pancerny batalion rozpoznawczy
  • 1 batalion powietrzno-desantowy
  • 1 batalion artylerii
  • 5 batalionów piechoty
  • 1 batalion artylerii przeciwlotniczej
  • 1 batalion saperów
  • 1 batalion treningowy
  • centrum logistyczne Jaunde

Obok trzech broni (Wojska Lądowe, Siły Powietrzne i Marynarka Wojenna) w skład Sił Zbrojnych wchodzą oddziały Żandarmerii Wojskowej, która podlega bezpośrednio prezydentowi. Oddziały żandarmerii rozmieszczone są we wszystkich ośrodkach administracji państwowej i dysponują bronią lekką oraz lekkimi pojazdami opancerzonymi.

Szkolenie

Szkoleniem pododdziałów jest prowadzone przez francuskich instruktorów, a oficerowie pobierają naukę w różnych szkołach wojskowych wszystkich szczebli we Francji.

Uzbrojenie – stan z roku 2001

Wyrzutnia pocisków niekierowanych BM-21
Helikopter bojowy Gazelle
Samolot Boeing 707
Lekki helikopter transportowy Dauphin 365
  • Armia
M-8 Recce – 8
V-150 – 8
VBL – 5
V-150 Commando AIFV – 14
V-150 Commando APC – 21
M-3 Halftrack – 12
M-116 pack Towed Artillery – 6
M-101 – 16
Type-59 – 12
BM-21 MRL 122 mm – 20
Brandt Mortar 120 mm – 16
Milan ATGW
LRAC RL 89 mm
PRC Type-52 RCL 57 mm – 13
M-40A2 RCL 106 mm – 40
PRC Type-58 AD Gun – 18
GDF-002 – 18
PRC Type-63 – 18
  • Marynarka
Bakassi (Fr P-48) PCC – 1
L’Audacieux (Fr P-48) – 1
Quartier PCI – 1
  • Lotnictwo
CM-170 FGA – 5
MB-326 – 6
Do-128D-6 MR – 2
SA-342L (z HOT) helikoptery bojowe – 4
C-130H/-H-30 – 3
DHC-4 – 1
DHC-5D – 4
IAI-201 – 1
PA-23 – 2
Gulfstream III – 1
Do-128 – 1
Boeing 707 – 1 (samolot transportowy)
Bell 206 – 3
SE-3131 – 3
SA-318 – 1
SA-319 – 3
AS-332 – 2
SA-365 – 1 (helikopter transportowy)[20]

Przypisy

  1. [1] Dane statystyczne zaczerpnięto z książki Patricka Johnstona i Jasona Mandryka pt. "Operation World", oraz z innych źródeł.
  2. Demographic Yearbook 1.
  3. "Rank Order – Area"
  4. DeLancey and DeLancey 16.
  5. Fomesky et al 6.
  6. Neba 14.
  7. Neba 28.
  8. "Highest Average Annual Precipitation Extremes".
  9. 9,0 9,1 Neba 16.
  10. 10,0 10,1 10,2 Neba 17.
  11. DeLancey and DeLancey 161 podaje liczbę 1700; Hudgens and Trillo 1054 mówi o "co najmniej 2000"; West 10 twierdzi, że "ponad 2000"
  12. Gwanfogbe et al 20; Neba 29
  13. "World Economic and Financial Surveys"
  14. Musa Biya: Plan to keep power in Cameroon clears hurdle
  15. Portal biznesowy Afryki
  16. Human Development Indices
  17. Neba, s.173–6
  18. Neba, s.199
  19. Neba, s.111
  20. Dane za: Jane’s World Armies, Wyd. 7; The Military Balance 2001-2002 i Jane’s Sentinel– Central Africa, Jan-June 2001

Bibliografia

  • John Mukum Mbaku: Culture and Customs of Cameroon (Culture and Customs of Africa), Greenwood Press,
  • Aaron Neba: Modern Geography of the Republic of Cameroon, Bamenda, Neba Publishers 1999

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Kamerun":

1884 ...

1986 ...

Tablica rejestracyjna (RI)Irak (IRQ)Iran (IR) Irlandia (IRL) Islandia (IS)Izrael (IL) JJamajka (JA)Japonia (J)Jemen (Y)Jordan (HKJ) K Kambodża (K) Kamerun (CAM)Kanada (CDN)Katar (QA)Kazachstan (KZ)Kenia (EAK)Kirgistan (KS)Kiribati (KIR)Kolumbia (CO)Komory (COM)Kongo (RCB)KoreaKorea Południowa ...

1961 ...

Wigilia Bożego Narodzenia ...

1960 ...

Przywódcy polityczni i religijni na świecie ...

Charles de Gaulle ...

Dzień Kobiet ...

Państwa świata według kontynentów ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Kamerun":

Afryka - zagadnienia przyrodnicze (plansza 9) roku, wysokie opady - do 10 470 mm rocznie na stokach góry Kamerun), Dwóch stref podrównikowych (naprzemienne występowanie pory suchej - zimą i deszczowej - ...

116. Produkcja zwierzęca, rybołówstwo i rybactwo (plansza 15) i rybactwo Państwa o światowych największych połowach (wg kontynentów): Afryka – Maroko, RPA, Kamerun, Gambia Ameryka Północna – Meksyk, USA Ameryka Południowa – Brazylia, Argentyna, Chile, Peru, ...

138. Zagrożenia stanu zdrowia człowieka, problemy środowiskowe i przykłady współpracy w ich rozwiązywaniu - część I (plansza 7) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie