Adolf Jabłoński, pseud. Jasieńczyk (ur. 7 czerwca 1824 Krasocinie - zm. 2 maja 1887 ) – zesłaniec , pamiętnikarz, powstaniec styczniowy , działacz patriotycznych organizacji krośnieńskich, współpracownik Ignacego Łukasiewicza w górnictwie naftowym, dyrektor kopalni ropy, farmaceuta.

Wraz z synem współwłaściciela kopalni ropy w Bóbrce Karola Klobassy - Wiktorem, wysłany został w 1872 r. do Stanów Zjednoczonych . Jabłoński zapoznał się tam z przemysłem naftowym, i studiował na Uniwersytecie Virginia geologię, górnictwo, fizykę i chemię. W 1874 wrócił do kraju, przywiózł ze sobą nowe narzędzia wiertnicze, które unowocześnił. Doskonalił również zamykanie wód, stosując skonstruowany przez siebie dzwon Jabłońskiego.

Łukasiewicz przekazał mu techniczne kierownictwo kopalni, zachowując stanowisko dyrektora. Osiadł w Chorkówce . Przyjaciel Ignacego Kraszewskiego, autor pamiętnika Dziesięć lat w niewoli moskiewskiej (1867). Po śmierci Łukasiewicza, Jabłoński w styczniu 1882 został dyrektorem kopalni ropy w Bóbrce . W 1885 r. wydał książkę Kopalnictwo naftowe, w której opisał metody górnicze od kopania studni, poprzez wszystkie znane wówczas metody wiercenia. Opublikował opisy konstrukcji urządzeń i narzędzi wiertniczych.

Po śmierci Adolfa Jabłońskiego w 1887 zarząd i kierownictwo kopalni Bóbrka objął inż. Zenon Suszycki .

Bibliografia

Jasieńczyk (Adolf Jabłoński); Dziesięć lat w niewoli moskiewskiej, Lipsk (1867) Wstęp B. Bolesławita (Ignacy Kraszewski).