Sęp płowy
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	jastrzębiowe
Rodzina	jastrzębiowate
Podrodzina	sępy
Rodzaj	Gyps
Gatunek	sęp płowy
Nazwa systematyczna
Gyps fulvus[1]
(Hablizl, 1783 )
Podgatunki
G. fulvus fulvus (Hablizl, 1783) G. fulvus fulvescens Hume , 1869
Kategoria zagrożenia ( CzKGZ )[2]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Sęp płowy (Gyps fulvus) – gatunek dużego ptaka padlinożernego z rodziny jastrzębiowatych , zamieszkujący w zależności od podgatunku :

• Gyps fulvus fulvus – góry Maghrebu , Półwyspu Iberyjskiego , Bałkanów , Azji Mniejszej , Bliskiego Wschodu , Półwyspu Arabskiego i Iranu do wysokości 2800 m n.p.m. W Polsce dawniej prawdopodobnie lokalnie lęgowy (ostatni zanotowany lęg w Pieninach w 1914 roku, nie jest to jednak niezbicie potwierdzona informacja), obecnie sporadycznie zalatujący^[3].
• Gyps fulvus fulvescens – góry Afganistanu , Pakistanu i Indii .

Cechy gatunku 

Brak dymorfizmu płciowego . Naga głowa i szyja popielate, nieraz pokryte rzadkim miękkim puchem, poniżej kryza z jasnych piór. Wierzch ciała szarorudy, spód jaśniejszy. Lotki i sterówki czarne. Dziób i nogi sinoniebieskie. U osobników młodocianych brak kryzy, którą zastępują pojedyncze sterczące szare pióra. Szybuje na skrzydłach uniesionych w kształcie litery V. Może żyć ponad 40 lat.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 110 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 260–280 cm
waga ok. 7 kg

Biotop  

Góry i wyżyny .

Gniazdo  

Na skalnej półce, często w niewielkiej, luźnej kolonii.

Jaja  

Jeden lęg w roku, w zniesieniu jedno jajo składane w lutym lub marcu .

Wysiadywanie 

Jajo wysiadywane jest przez okres 48 do 50 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 3 miesiącach.

Pożywienie 

Głównie padlina .

Ochrona 

Objęty ochroną gatunkową ścisłą ^[4].

Przypisy

Zobacz też

• ptaki Polski