Tynktury i futra

Szrafowanie, nazywane też kreskowaniem, to metoda oddawania kolorów lub stopni szarości za pomocą cienkich, równoległych lub krzyżujących się kresek. Metoda zastępcza stosowana w wielu technikach rysunkowych lub graficznych nie umożliwiających posługiwania się półtonami. Kreski mogą być ciągłe, przerywane lub nawet składające się z rzędów kropek, mogą być o stałej lub różnej gęstości. Szrafowanie może być też stosowane do cieniowania, lub ukazania trójwymiarowości motywu obrazu.

Szraf

(z niem. Schraffe – kreska) lub deseń ( fr. dessin – rysunek, wzór) – to rysunek lub układ linii tworzący określony wzór.

Szrafy (desenie) stosuje się często na mapach . Spotyka się różne szrafy: równoległe lub krzyżujące się linie ciągłe lub przerywane (kreskowanie), także wzory z regularnie powtarzających się znaków (np. kropek, sygnatury drzewa, opisu).

Przykłady najczęściej stosowanych szrafów:

• tereny podmokłe – poziome przerywane niebieskie lub granatowe kreski
• pustynie – brązowe lub szare kropki
• tereny zalesione – zielone kreski, kropki lub powtarzające się znaki drzewa.

Zobacz też: DTP

Szrafirunek

( niem. Schraffierung) – to metoda odwzorowania kolorów i futer heraldycznych ( tynktur ). Szrafirunek wykorzystywany był w miedziorytach a szczególnego znaczenia nabrał w momencie pojawienia się druku . Dziś szrafirunek stosuje się gdy dana technika powielania nie umożliwia stosowania barw oryginalnych lub gdy oddawanie kolorów jest możliwe lecz za drogie.

W starszych książkach spotyka się też określenie "sztafowanie".

Przykłady szrafowania i szrafirunku

Szrafirunek metali:

złoto

srebro

stal

Szrafirunek kolorów podstawowych:

zielony

szary

purpura

niebieski

czerwony

czarny

brunatny

Szrafirunek kolorów dodatkowych:

naturalny

cielisty

Szrafirunek futer:

gronostaj

łasica

sobol

Bibliografia

• Alfred Znamierowski "Insygnia, symbole i herby polskie", Warszawa 2003
• Sławomir Górzyński, Jerzy Kochanowski "Herby szlachty polskiej", Warszawa 1990