Szkoła florencka – szkoła włoskiego malarstwa rozwijająca się od XIII wieku we Florencji .

Protorenesans

Pierwszym ważnym malarzem we Florencji był Cimabue , który tworzył w jeszcze bizantyjskiej tradycji, aczkolwiek jego twórczość zapowiadała już pewne zmiany. Rzeczywistym założycielem szkoły florenckiej był Giotto . Jego umiejętności przedstawiania trójwymiarowych form i przestrzeni, oddawania ludzkich emocji oraz prostota kompozycji uczyniły jego dzieła rewolucyjnymi. Wpływ tego artysty na florenckich malarzy był ogromny.

Wczesny renesans

W pierwszej ćwierci XV wieku, u progu quattrocenta malarstwo florenckie doświadczyło wpływu gotyku międzynarodowego , za sprawą sieneńczyka Lorenzo Monaco i Masolina da Panicale , którzy pracowali nad freskami w kaplicy Brancaccich . Styl "ozdobny", który reprezentowali, polegał na upodobaniu do dekoracyjnej linii, czystych barw oraz płytkiej przestrzeni. W opozycji znalazł się surowy, tzw. "prosty", styl Masaccia , przyjaciela i ucznia architekta Brunelleschiego i rzeźbiarza Donatella , wraz z którymi stał się pionierem renesansu. Paolo Uccello zasłynął dzięki swojemu studiowaniu perspektywy . Fra Angelico , dominikanin, rozwinął prosty, wyrazisty styl wykorzystywany przez niego do celów dydaktycznych. Pogoda ducha i jasny koloryt jego prac były kontynuowane w twórczości Domenica Veneziano i Alesso Baldovinetti . Wpływ Donatella uwidocznił się silnie w dziełach Andrei del Castagno . Początkowa inspiracja Masacciem u Fra Filippo Lippiego została zastąpiona wpływem sztuki Donatella i malarstwa niderlandzkiego. Dekoracyjność i niderlandzki realizm splatają się z kolei w twórczości Benozza Gozzoli i Domenica Ghirlandaio .

Linki zewnętrzne

• Florentine School na stronie Web Gallery of Art.