Wyżyna Stawropolska ( 723 ; ros. Ставропольская возвышенность - Stawropolskaja wozwyszennost’) - wyżyna w środkowej części Przedkaukazia w południowej Rosji przeduralskiej.

Wyżyna Stawropolska graniczy z Niziną Kubańską na zachodzie i z Niziną Tersko-Kumską na wschodzie. Przeciętna wysokość wynosi 350-600 m n.p.m., maksymalna - 831 m n.p.m. (szczyt Striżament na południe od Stawropola ). Na zachodzie i w centrum regionu przeważa rzeźba gór niskich, na wschodzie Wyżyna stanowi płaskowyż pocięty dolinami. Wyżynę odwadniają rzeki Kubań ( zlewisko Morza Azowskiego , Kuma (zlewisko Morza Kaspijskiego ), Jegorłyk i Kałaus (bezodpływowe). Rzeki Wyżyny Stawropolskiej niosą mało wód i często wysychają.

Klimat kontynentalny z umiarkowanymi zimami (-4 - -6 °C), ciepłym latem (22-25 °C), krótką wiosną i długą jesienią, opady od 600 mm rocznie na zachodzie do 200-300 mm rocznie na wschodzie, częste burze i wiatry typu fenu .

Wyżynę Stawropolską pokrywają czarnoziemy i gleby kasztanowe . Pierwotną formacją roślinną był step , na południowym wschodzie regionu - suchy step, a na wyżej położonych obszarach - lasostep z udziałem drzew liściastych. Obecnie step jest niemal w całości zajęty pod intensywne uprawy rolne.

Gęstość zaludnienia wynosi 20-30 osób/km². Największe miasta to Armawir , Stawropol , Niewinnomyssk , Piatigorsk , Georgijewsk, Mineralnyje Wody i Prikumsk.