Fragment Clair de lune, trzeciej części Suite bergamasque.

Suite bergamasque (IPA:[ bɛʀgamask ]), Suita bergamaska – suita fortepianowa Claude'a Debussy'ego . Tytuł pochodzi najpewniej od wiersza Paula Verlaine'a "Clair de lune" (Światło księżyca), w którym wspomniany jest taniec bergamask. Suita została napisana w 1888 , lecz wydana dopiero w 1903 roku. Składa się z czterech części:

1. Prélude
2. Menuet
3. Clair de lune
4. Passepied

Preludium – pełniące funkcję wstępu – napisane jest w tonacji F-dur, w tempie rubato i zawiera wiele kontrastów dynamicznych oraz agogicznych . Menuet – jako historyczne ogniwo taneczne – nawiązuje do muzyki barokowej, zwłaszcza popularnych wówczas suit , w skład których często wchodził. Najsłynniejsza część, Clair de lune, utrzymana jest w dynamice pianissimo. Ostatnia część Passepied jest żywym (allegretto ma non troppo) tańcem bretońskiego pochodzenia.

Clair de lune – najsłynniejsza część całej suity, często grywana jako samodzielny utwór – uważane jest za manifest impresjonizmu w muzyce i jest jedną z najpopularniejszych kompozycji Debussy'ego. Pojawia się m. in. w filmach Fantazja , Ocean's Thirteen , Pokuta , Siedem lat w Tybecie , Gra , Frankie i Johnny , Zmierzch .

Linki zewnętrzne

• Nuty na stronie International Music Score Library Project