Zasięg sułtanatu

Sułtanat Delhijski – w latach 1206 - 1526 państwo w północnych Indiach , ze stolicą w Delhi , rządzone przez kolejne muzułmańskie dynastie.

Z początkiem XI wieku władca Ghaznawidów Mahmud podjął serię łupieżczych wypraw na Indie . Od roku 1001 do 1027 dokonał on siedemnastu wielkich najazdów, pustosząc północną część subkontynentu . Księstwa hinduskie zawiązały wprawdzie ligę obronną, lecz wzajemnie skłócone, nie były w stanie skutecznie przeciwstawić się najeźdźcom. Mahmud bezkarnie łupił więc ziemie hinduskie i uprowadzał tysiące jeńców, których sprzedawano potem jako niewolników w Azji Środkowej . Nie podjął on jednak trwałej okupacji Indii. W roku 1173 nowa dynastia, Ghurydzi, opanowała Ghaznę . W roku 1191 wyruszyli oni na podbój Indii, jednak zostali pokonani przez koalicję miejscowych władców w bitwie pod Tarain. Rok później wrócili jednak z potężniejszymi siłami, i w drugiej bitwie pod Tarain odnieśli decydujące zwycięstwo. W wyniku dalszych podbojów pod koniec XII wieku w północnej części Indii powstał Sułtanat Delhijski, który następnie zjednoczył pod swym zwierzchnictwem większość księstw hinduskich. Pierwszym sułtanem obwołał się w 1206 r. Kutb-ud-din Ajbek, namiestnik Pendżabu z ramienia władcy z dynastii Ghurydów. Ajbek zdobył w wyprawie wojennej Delhi i zerwał swą zależność. W połowie XIII wieku sułtanom Delhi udało się odeprzeć najazd Mongołów , którzy w czasach Dżingis-chana zbudowali imperium od Chin po Morze Czarne . Istniał jednakże nadal napływ mahometańskiej ludności z Azji Środkowej i Persji , która po prostu imigrowała w celu poprawienia swych warunków bytowania. Wraz z nimi rozprzestrzeniał się na subkontynencie islam .

Księstwa, położone we wschodniej i południowej części Półwyspu Indyjskiego, znajdujące się poza zasięgiem najazdów tureckich, rozwijały się pomyślnie przez cały czas do XIV wieku . Ich kultura i religia hinduska promieniowały na wyspy Cejlon i Malediwy oraz Półwysep Indochiński .

Pod koniec XIV w. Imperium Mongołów ponownie się odrodziło pod wodzą Tamerlana (Timura), który mienił się następcą Dżyngis-chana. Po podbiciu Chorezmu i Persji Mongołowie najechali wtedy Sułtanat Delhijski i w 1398 r. zajęli jego stolicę Delhi, pustosząc ją i dokonując rzezi tysięcy mieszkańców. Po kilku latach jeden z dowódców Tamerlana ogłosił się sułtanem Indii i założył nową dynastię Sajjidów (od 1414 r.). 21 kwietnia 1526 r. wywodzący się z Fergany władca Kabulu Babur pokonał na równinie Panipat ostatniego sułtana Delhi Ibrahima Szacha Lodi, po czym w Delhi ogłosił się cesarzem i nazwany został Wielkim Mogołem . Wydarzenie to wyznacza kres Sułtanatu Delhijskiego

Dynastie sułtanów delhijskich

1. Dynastia "Niewolnicza" (1206-1290)
2. Chaldżiowie (1290-1320)
3. Tughlakowie (1320-1414)
4. Sajjidowie (1414-1451)
5. Lodi (1451-1526)

Zobacz też

• Historia Indii
• Dynastia Mogołów