Sterlet
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	jesiotrokształtne
Rodzina	jesiotrowate
Rodzaj	Acipenser
Gatunek	sterlet syn. czeczuga
Nazwa systematyczna
Acipenser ruthenus[1]
Linnaeus , 1758
Kategoria zagrożenia ( CzKGZ )[2]
narażony na wyginięcie

Sterlet, czeczuga (Acipenser ruthenus) – gatunek słodkowodnej, wędrownej ryby z rodziny jesiotrowatych .

Występowanie

Żyje w zlewiskach Morza Czarnego , Kaspijskiego , Białego , Karskiego i Arktycznego , oraz w dorzeczu Dźwiny . Na wschodzie areał jego występowania ograniczony jest Obem i Irtyszem . Na początku XX w. stwierdzono obecność sterleta w Bugu . Prawdopodobnie przywędrował z dorzecza Dniestru Kanałem Królewskim. W okresie międzywojennym sterlet był łowiony w południowo-wschodnich rejonach Polski w Dniestrze.

Tworzy dwie rasy :

• europejską (Acipenser ruthenus ruthenus)
• syberyjską (Acipenser ruthenus kamensis)

Cechy morfologiczne

Osiąga długość do 1,25 m i ciężar maksymalnie do 16 kg ^[3], zazwyczaj jednak przy długości 1 m waży około 6 kg. Charakteryzuje się wydłużonym kształtem ciała i dość długim ostrym rostrum , którego względna długość może przekroczyć 50% długości głowy. Otwór gębowy mały, pośrodku dolnej wargi występuje wąska przerwa. Cechą charakterystyczną sterleta jest obecność na wąsikach falban składających się z licznych wyrostków. Posiada od 11 do 17 płytek grzbietowych z długim, ostrym grzebieniem i hakiem, około 65 małych zachodzących na siebie płytek bocznych i od 10 do 18 płytek brzusznych. Grzbiet ma barwę szaro lub brązowozieloną, boki są jaśniejsze, brzuch jest jasnożółty lub różowobiały.

Odżywianie

Dorosły sterlet odżywia się głównie larwami owadów (jętek, komarów) oraz owadami opadającymi na powierzchnię wody, a także drobnymi organizmami bentosowymi , w tym drobnymi ślimakami i pijawkami . Zjadają też ikrę innych jesiotrów .

Rozród

Czeczuga charakteryzuje się wczesnym osiągnięciem dojrzałości płciowej:

• samce dojrzewają w wieku 4–7 lat
• samice 5–10 lat

Płodność samic wynosi średnio od 10,6–27,4 tys. sztuk ziaren ikry w zależności od rejonu występowania. Warunki rzeczne:

• szybki prąd wody (powyżej 1,5 m/s)
• twarde mineralne dno
• temperatura 12–17 °C

Tarło odbywa się od maja do połowy czerwca. U ryb dojrzałych płciowo występuje biały nalot, który jest bardziej intensywny u samców. Inkubacja ikry trwa od 6–9 dni. Ikra sterleta jest drobna – 2 mm. Wylęg po resorpcji woreczka początkowo żeruje w pobliżu tarliska, a następnie rozpoczyna migracje w poszukiwaniu miejsc z większą koncentracją organizmów pokarmowych. W końcu jesieni narybek sterleta osiąga średnią masę od 8–18 g, niekiedy dorasta nawet do 25 g^[].

Przypisy

Bibliografia

1. "Słownik nazw ryb" Gronau Jerzy. Księgarnia akademicka. Kraków 1994.

Zobacz też

• Ryby Polski