Andrzej Niemojewski
Urodzony	24 stycznia 1864 Rokitnica pod Brodnicą
Zmarł	3 listopada 1921 Warszawa
Znany z	poeta i pisarz
Zawód	poeta i pisarz

Andrzej Niemojewski, herbu Rola (ur. 24 stycznia 1864 w Rokitnicy pod Brodnicą , zm. 3 listopada 1921 w Warszawie ) – poeta i pisarz polski okresu Młodej Polski . Członek Konwentu Polonia . Ojciec architekta Lecha Niemojewskiego .

Zarówno twórczość Niemojewskiego, jak i jego własna osoba pozostają właściwie nieznane. Jego twórczość, choć niezbyt obfita jest bardzo różnorodna. Obejmowała wiersze mówiące o życiu robotników, historie wzorowane na mitologiach, a także nowele , rozprawy i artykuły. Pisarz zajmował się tłumaczeniami z języka francuskiego oraz wydawał tygodnika " Myśl Niepodległa ". Znany jest także z klasycznej powieści Listy człowieka szalonego (1899), oznaczającej się humorem i dystansem w odzwierciedleniu środowiska cyganerii literackiej ówczesnego Krakowa oraz społecznego wyobcowania artysty.

Twórczość pisarza oscylowała między naturalizmem a prozą poetycką , ale nieobce były mu zagadnienia mistyczne. Tematyka jego dzieł wskazuje na szerokie zainteresowania, aczkolwiek nie wiadomo w jakich okolicznościach posiadł wiedzę, która posłużyła mu za bazę literacką.

Znane dzieła:

• Z pod pyłu wieków - dwutomowy zbiór historii z kręgu mitologii starożytnych cywilizacji
• Tajemnice Astrologii Chrześcijańskiej - traktat astrologiczny
• Czyniący Sto, czyniący Sześćdziesiąt i czyniący trzydzieści - traktat astrologiczny
• Polonia irredenta - zbiór wierszy
• Ludzie rewolucji - nowela
• Dusza żydowska w zwierciadle talmudu - monografia
• Rokita - dramat

Linki zewnętrzne

• Andrzej Niemojewski. Upadek postępowca (autor tekstu: Mariusz Agnosiewicz)
• Tekst monografii Dusza żydowska w zwierciadle talmudu
• Tekst drugiego tomu Z pod pyłu wieków