Roger Wolcott Sperry (ur. 20 sierpnia 1913 w Hartford ( Connecticut ) w Stanach Zjednoczonych , zm. 17 kwietnia 1994 w Pasadenie ) – amerykański neuropsycholog , neurobiolog i laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny , którą zdobył w roku 1981 wraz z Davidem Hunterem Hubel i Torstenem Nilsem Wiesel za prace dotyczące rozdzielonego mózgu^[1].

Sperry urodził się w inteligenckiej rodzinie w Hartford. Śmierć ojca, bankowca, zastała go w wieku 11 lat. W szkole średniej, za znakomite wyniki sportowe i dobre naukowe otrzymał stypendium Oberlin College, który ukończył z tytułem licencjata w zakresie anglistyki w 1935 roku. Tam też podjął studia magisterskie z psychologii , które ukończył dwa lata później. Doktoryzował się z zoologii na uniwersytecie w Chicago ^[2][3].

Po otrzymaniu stopnia doktora pracował na Uniwersytecie Harvarda i w podległym mu Yerkes National Primate Research Center w Atlancie , by powrócić do Chicago w randze profesora. W 1954 przyjął stanowisko profesora psychobiologii na California Institute of Technology w Pasadenie, które zajmował przez następnych 30 lat, do roku 1984 ^[2][3].

Sperry w swojej pracy naukowej usuwał ciało modzelowate , obszar mózgu przesyłający sygnały między prawą a lewą półkulą mózgową w celu leczenia padaczki . Pacjenci poddawani byli następnie testom z wykorzystaniem zadań, o których wiedziano, że zależą od poszczególnych półkul mózgu. Sperry wraz ze współpracownikami stwierdzili, że półkule potrafią zachowywać się autonomicznie. Badania znakomicie przyczyniły się do zrozumienia lateralizacji funkcji mózgu i zostały uhonorowane Nagrodą Nobla oraz Narodowym Medalem Nauki.

W 1949 roku Roger Sperry poślubił Normę Gay Deupree, z którą miał dwójkę dzieci: Glenna Michaela i Janet Hope^[3].

Przypisy