Cesarstwo rzymskie w
69
. Po śmierci cesarza
Nerona
, czterej najbardziej wpływowi oficerowie imperium sięgneli po władzę.
Rokiem czterech cesarzy nazywany jest
69
rok naszej ery w historii
Rzymu
.
Po obaleniu
Nerona
na początku czerwca
68
roku, cesarzem został przywódca antynerońskiej rebelii,
Galba
. Jednak już
15 stycznia
69 roku padł on ofiarą spisku przygotowanego przez swojego dotychczasowego sojusznika
Otona
, który z poparciem
pretorianów
został nowym cesarzem.
Dwa tygodnie przed zamachem Othona
legiony
w
Germanii
obwołały cesarzem
Witeliusza
, który teraz ruszył ze swoimi wojskami przeciwko nowemu cesarzowi. W połowie kwietnia rozbił jego wojska pod Bedriacum (obecnie
Calvatone
) niedaleko
Cremony
. Pokonany Oton popełnił samobójstwo, a Witeliusz w połowie lipca wkroczył uroczyście do Rzymu jako cesarz.
Na jego nieszczęście 1 lipca legiony w
Egipcie
postanowiły wybrać własnego cesarza. Ich wybór padł na
Wespazjana
, który właśnie przebywał w
Palestynie
, gdzie pacyfikował
powstanie żydowskie
. Ich wybór poparły prawie natychmiast legiony w
Judei
i
Syrii
.
Dowodzone przez Mucianusa legiony syryjskie ruszyły na Bałkany, gdzie dołączyły do nich legiony naddunajskie pod wodzą Antoniusza Primusa. Pod koniec października wojska te rozbiły pod Cremoną armię Witeliusza.
W grudniu zwolennicy Wespazjana opanowali Rzym i obalili Witeliusza, który został zabity 22 grudnia. Wespazjan został dzięki temu czwartym cesarzem, jaki panował w Rzymie w roku 69. Jednak w odróżnieniu od trójki swoich bezpośrednich poprzedników, jego panowanie nie zakończyło się po kilku miesiącach, gdyż został uznany przez wszystkie armie rzymskie.
Do Rzymu nowy cesarz dotarł z Egiptu dopiero latem
70
roku.
Najważniejsze bitwy wojny domowej w 69 roku n.e.
