Sobór Laterański III – sobór powszechny Kościoła katolickiego , zwołany przez papieża Aleksandra III w marcu 1179 . Udział w nim wzięło 302 biskupów . Według rachuby katolickiej był XI soborem powszechnym.

Sobór został zwołany wkrótce po zwycięstwie papieża w sporze z Fryderykiem Barbarossą i jednym z jego celów było unieważnienie wszystkich decyzji antypapieży . W czasie trzech sesji ( 5 , 14 i 19 marca ) dyskutowano o waldensach oraz ustalono normy obyczajowe dla księży. Podjęto decyzję o ekskomunikowaniu katarów i ich protektorów.

Najważniejszym ustaleniem III Soboru Laterańskiego było wprowadzenie nowych zasad wyboru papieża. Przyjęto, że dla ważnego wyboru papieża potrzebna jest większość dwóch trzecich^[1] kardynalskich głosów, co miało zapobiec ogłaszaniu antypapieży oraz uniezależniało elekcję od cesarza, niższego kleru i ludu rzymskiego - przyjęty mechanizm przypominał konklawe , termin ten został jednak użyty dopiero przez Grzegorza X niemal sto lat później.

Przypisy