Patriarcha Flawian - ofiara synodu zbójeckiego

Sobór efeski II – sobór powszechny , zwołany w Efezie przez cesarza Teodozjusza II w 449 , w celu zakończenia sporu o naturę Jezusa ( monofizytyzm ). Sobór ten nie jest uznawany przez Kościół katolicki i prawosławny za powszechny, dlatego jest nazywany synodem efeskim. Ze względu na swój przebieg zyskał również miano synodu zbójeckiego.

Po soborze efeskim oskarżony o nieprawowierność Eutyches został usunięty z urzędu archimandryty konstantynopolitańskiego. Chcąc odzyskać urząd i wyjaśnić swoje stanowisko napisał listy do patriarchów: Rzymu , Aleksandrii i Konstantynopola . W skutek swoich działań został przywrócony przez patriarchę Aleksandrii Dioskura na urząd archimandryty, co odbyło się za zgodą Teodozjusza. Cesarz będący stronnikiem teologicznym monofizytyzmu wyraził również zgodę na zwołanie soboru.

W tym czasie papież Leon I rozpoczął korespondencję z patriarchą Konstantynopola Flawianem omawiając kwestie dogmatyczne związane z zapowiedzianym soborem. Ostatecznie Leon posłał na sobór do Efezu dwóch legatów , z listem do Flawiana streszczającym nauczanie dotyczące natury Chrystusa. List Leona do Flawiana był wyrazem wspólnego stanowiska obu patriarchów i został przyjęty jako orzeczenie wiary dopiero na Soborze chalcedońskim .

Obrady soboru rozpoczęły się 8 sierpnia 449 i wzięło w nim udział około 150 biskupów. Obradami kierowali Teodozjusz II i patriarcha Aleksandrii Dioskur , obaj będący zwolennikami monofizytyzmu.

Do obrad w soborze nie dopuszczono wielu przeciwników monofizytyzmu, chcąc utrzymać liczebną przewagę jego zwolenników. Nie dopuszczono również delegatów Rzymu^[1]. Dioskur nie zezwolił na odczytanie listu papieża Leona I .

Sobór uznał nauki Eutychesa za prawowierne i wyniósł do godności patriarchy Konstantynopola jego stronnika, Anatoliusza^[1]. Kiedy nieliczna mniejszość przeciwników monofizytyzmu zaczęła protestować przeciwko uchwałom soboru, do kościoła, w którym odbywały się obrady, wtargnęła uzbrojona grupa i siłą usunęła opornych biskupów z miejsca obrad. Patriarcha Flawian został dotkliwie pobity i w wyniku obrażeń wkrótce zmarł.

Do Rzymu wrócił tylko jeden z legatów, Hilary (późniejszy papież), ponieważ drugi zaginął bez wieści. Wysłuchawszy jego relacji Leon I odmówił uznania uchwał soboru. Śmierć Teodozjusza II w 450 i wstąpienie na tron nowego cesarza, będącego przeciwnikiem monofizytyzmu, doprowadziła do zwołania w 451 nowego soboru w Chalcedonie , na którym zostały cofnięte wszystkie uchwały synodu zbójeckiego.

Zobacz też

• Synod trupi

Przypisy

Bibliografia