Tōfu ugotowane na sposób chiński

Tofu ( jap. 豆腐, tōfu) – twarożek sojowy otrzymywany w procesie koagulacji mleka sojowego , wynaleziony w Chinach w 164 r. n.e. przez Liu Ana.

W Chinach twarożek nazywany jest 豆腐 dòufǔ, na Zachodzie jego nazwa jest znana w fonetyce japońskiej. Chińskie tōfu jest delikatniejsze i chudsze od japońskiego ze względu na inną tradycję przygotowywania mleka sojowego . W Japonii tōfu zaczęto przyrządzać dopiero w drugim tysiącleciu n.e. Jada się je także w Korei , Wietnamie , Tajlandii i innych państwach regionu.

Tōfu jest bogatym źródłem pełnowartościowego białka , co ma szczególne znaczenie w opartej głównie na niskobiałkowym ryżu i pozbawionej mleka kuchni chińskiej^[1]. Jest także źródłem roślinnych tłuszczów nienasyconych i wielu witamin^[]. Tōfu jest niskokaloryczne i nie zawiera cholesterolu . Stanowi często spotykany składnik oryginalnych potraw orientalnych i kuchni europejskiej, dań mięsnych i wegetariańskich.

Wartości odżywcze

W tōfu znajduje się białko sojowe, zawierające aminokwasy egzogenne . Ponad 80% znajdującego się w nim tłuszczu roślinnego to tłuszcze nienasycone, kwas linolowy oraz lecytyna, co stało się powodem rozpowszechnienia poglądu o atrakcyjności tōfu jako ich źródła w diecie człowieka.

Tōfu jest również źródłem wapnia, a także innych soli mineralnych i witamin: soli żelaza, fosforu, potasu, sodu, witamin z grupy B, choliny i witaminy E.

Wartość składników odżywczych w 100 g:

• białko 11,0 g
• tłuszcz 5,0 g
• węglowodany 0,4 g
• cholesterol 0,0 g
• wapń 146,0 mg
• fosfor 105,0 mg
• żelazo 1,7 mg
• witaminy z grupy B 0,09 mg
• wartość energetyczna 80-100 kcal.

Tōfu w kuchni

Tōfu jest tradycyjnym składnikiem potraw orientalnych, zarówno mięsnych, jak i wegetariańskich. Daje się łatwo i szybko przyrządzać na różne sposoby, np. tōfu pokrojone w kostki i gotowane na ostro z mielonym mięsem, to tradycyjne danie kuchni syczuańskiej. W Pekinie jada się je na zimno z czosnkiem albo w formie długich, twardych paseczków.

Przypisy