Siedmiorzecze. Nazwy topograficzne w języku rosyjskim ( 1900 )

Polska mapa z 1903 roku pokazująca rejon Siedmoirzecza (na mapie jako Semirjecze)

Siedmiorzecze ( ros. Ceмиpeчьe, kaz. Жетысу, kirg. Жетисуу) - region historyczny w Azji Środkowej nad granicą chińską, za czasów Imperium Rosyjskiego osobny obwód (obłast’) ze stolicą w Wiernym ( Ałma-Ata ), obecnie należący w większości do Kazachstanu , częściowo do Kirgistanu (dolina rzeki Talas, powiat Biszkek) i Chin ( ujgurski region autonomiczny Sinciang ).

Siedmiorzecze leży na przedgórzu Tienszanu i wzięło nazwę od siedmiu rzek, które spływają z łańcucha północnego Tienszanu do jezior Bałchasz , Sasyk-kol i Ała-kol : Ili , Karatał , Bien, Aksu , Lepsy , Baskan i Sarkandu . Obejmuje obszar 402 200 km². Na zachodzie granicą jego jest grzbiet gór Karatau , na wschodzie graniczy z Dżungarią , na północy z jeziorem Bałchasz. Góry są do wysokości 2000 m porośnięte drzewostanem liściastym, szczyty drzewami iglastymi. Rolnictwo uprawia się tylko na płn. zachodzie, w dolinie rzeki Ili, reszta obszaru, pokryta wegetacją pustynną jest użytkowana jako zimowe pastwiska.

Region zamieszkany jest głównie przez Kazachów , ale posiada także rosyjskojęzyczną ludność kozacką - Kozaków Siemirieczeńskich (w końcu XIX wieku - 14 stanic ).

Główne miasta w regionie Siedmiorzecza to:

• Taraz
• Biszkek (dawniej ros. Piszpek)
• Ałmaty (dawniej ros. Wiernyj)
• Tałdykorgan
• Kuldża