Seriacja chronologiczna - metoda datowania względnego nawiązująca do metody porównawczej , lecz używana do datowania zespołu zabytków. Stosowana przy datowaniu ceramiki. Wyróżnia się dwie metody seriacji:

• kontekstowa - tworzona w oparciu o czas trwania różnych stylów, kształtu, ornamentyki przedmiotów. Twórcą tej metody był William Flinders Petrie , polegała ona na ustaleniu, które z artefaktów pojawiały się przez krótki okres. Otrzymujemy sekwencje uporządkowanych zespołów według chronologii względnej badanych zabytków.

• częstotliwości - za twórców tej metody uważa się W. S. Robinsona oraz G.W. Brainerda. Swoje teorie opublikowali w czasopiśmie American Antiquity w 1951 roku. Wychodzili oni z dwóch założeń: styl obowiązujący w ceramice staje się coraz bardziej popularny, osiąga szczyt popularności, a następnie zanika; w danym okresie styl obowiązujący powinien cieszyć się taką samą popularnością na różnych stanowiskach. Opierając się na tych dwóch stwierdzeniach układali sekwencje zabytków w taki sposób, by te które zawierały w sobie zbliżone cechy stylów znajdowały się zawsze razem.

Bibliografia

• Dorota Ławecka 2003,Wstęp do archeologii, Warszawa-Kraków, Wydawnictwo Naukowe PWN
• Renfrew C., Bahn Paul, 2002, Archeologia Teoria, Metody, Praktyka, Warszawa, Prószyński i S-ka