Sens życia – istota i cel ludzkiej egzystencji, powołanie człowieka, to, co uzasadnia trud życia i czyni je wartym przeżycia. Pytanie o sens życia jest jednym z podstawowych zagadnień różnych systemów filozoficznych i religijnych , a odpowiedź na nie, jak się uznaje, zawiera całą mądrość ludzkości. Pojęcie to odwołuje się do transcendentnego widzenia świata jako drogi. Często podlega ostrej krytyce, szczególnie w środowisku filozofów analitycznych (zob. Józef Maria Bocheński ).

W psychologii pojęcie to dotyczy klarownego i możliwego do zaaprobowania kierunku działania na przyszłość, co implikuje normalne funkcjonowanie człowieka. Badaniami nad sensem życia zajmował się psychiatra Viktor Frankl , który wprowadził pojęcie nerwicy neogennej (bądź noogennej).

Posiadanie sensu życia przez człowieka jest koniecznym warunkiem rozwoju i samorealizacji^[]. Włączenie tego problemu do psychologii osobowości przyczyniło się do lepszego zrozumienia uwarunkowań zachowań samobójczych.

W wielu społecznościach dyskusja o sensie życia jest tematem tabu , gdyż sens życia wyznaczają w nich normy religijne, ideowe lub kulturowe . Większość ludzi, bardziej lub mniej świadomie, wyznacza sobie sens życia indywidualnie; wspomagając się swoimi: wierzeniami, przekonaniami, wiedzą i uczuciami.

Niezależnie od wyznawanych wartości sens życia rozumiemy głównie jako relację do:

1. dążenia do pełnienia albo rezygnacji z różnych funkcji i ról w życiu rodzinnym i społecznym,
2. ostatecznego celu istnienia człowieka jako osoby i sposobów dojścia do niego zgodnie z własnymi przekonaniami,
3. sensu podejmowania lub unikania: cierpień, niedogodności, trudności i wyrzeczeń,
4. sensu czerpania satysfakcji i przyjemności.

Filozoficzne koncepcje sensu życia

1. Powołaniem człowieka jest realizacja jego najwyższych kwalifikacji - rozumu i cnoty , stawanie się doskonalszym moralnie i mądrzejszym (przekonanie dominujące od starożytności po współczesność).
2. Człowiek żyje, aby gromadzić dobre doświadczenia, które są wartościowe jako takie (np. epikureizm ).
3. Człowiek, tworząc siebie poprzez próby określenia swego powołania, boryka się z problematyką egzystencji - która nie ma określonego sensu ani celu (np. egzystencjalizm ).

Bibliografia

Słownik filozofii. Kraków: Zielona Sowa, 2006. . 

Zobacz też

• eudajmonizm
• hedonizm
• stoicyzm
• poczucie koherencji
• Wielkie Pytanie o Życie, Wszechświat i całą resztę
• Sens życia według Monty Pythona

Linki zewnętrzne

• Sens życia w poezji - "Msza Wędrującego" Edwarda Stachury-Anny Chodakowskiej
• Jak wygrać życie ? - Marek Dziewiecki
• Co robię ze skarbem mego życia - Marek Dziewiecki
• Humanistyczny sens życia - Mariusz Agnosiewicz