Przykład schematu blokowego

Schemat blokowy ( ang. block diagram, flowchart) - jest narzędziem nakierowanym na prezentację kolejnych czynności w projektowanym algorytmie . Realizowane jako diagram , na którym procedura , system albo program komputerowy są reprezentowane przez opisane figury geometryczne , połączone liniami zgodnie z kolejnością wykonywania czynności wynikających z przyjętego algorytmu rozwiązania zadania.

Cechuje je:

• zasada budowy,
• elastyczność zapisów,
• możliwość zapisu z użyciem składu wybranego języka programowania ,
• łatwa kontrola poprawności algorytmu.

Schematy blokowe pozwalają na prostą zamianę instrukcji na instrukcje programu komputerowego .

Elementy budowy

• strzałka - wskazuje jednoznacznie powiązania i ich kierunek,
• operand - prostokąt, do którego wpisywane są wszystkie operacje z wyjątkiem instrukcji wyboru,
• predykat - romb, do którego wpisywane są wyłącznie instrukcje wyboru,
• etykieta - owal służący do oznaczania początku bądź końca sekwencji schematu (kończą, zaczynają lub przerywają/przenoszą schemat).

Schemat blokowy pozwala dostrzec istotne etapy algorytmu i logiczne zależności między nimi.

Zależnie od przedstawianego algorytmu stosowane są różne zestawy figur geometrycznych zwanych blokami, których kształty reprezentują umownie rodzaje elementów składowych.

Wyróżnia się następujące rodzaje bloków:

Graficzne przedstawienie bloków w kolejności opisywania.

• a) Blok graniczny - oznacza on początek, koniec, przerwanie lub wstrzymanie wykonywania działania, np. blok startu programu.
• b) Blok wejścia-wyjścia - przedstawia czynność wprowadzania danych do programu i przyporządkowania ich zmiennym dla późniejszego wykorzystania, jak i wyprowadzenia wyników obliczeń, np. czytaj z, pisz z+10.
• c) Blok obliczeniowy - oznacza wykonanie operacji, w efekcie której zmienią się wartości, postać lub miejsce zapisu danych, np. z := z + 1.
• d) Blok decyzyjny, warunkowy - przedstawia wybór jednego z dwóch wariantów wykonywania programu na podstawie sprawdzenia warunku wpisanego w ów blok, np. a = b.
• e) Blok wywołania podprogramu - oznacza zmianę wykonywanej czynności na skutek wywołania podprogramu, np. MAX(x,y,z).
• f) Blok fragmentu - przedstawia część programu zdefiniowanego odrębnie, np. sortowanie.
• g) Blok komentarza - pozwala wprowadzać komentarze wyjaśniające poszczególne części schematu, co ułatwia zrozumienie go czytającemu, np. wprowadzenie danych.
• h) Łącznik wewnętrzny - służy do łączenia odrębnych części schematu znajdujących się na tej samej stronie, powiązane ze sobą łączniki oznaczone są tym samym napisem, np. A1, 7.
• i) Łącznik zewnętrzny - służy do łączenia odrębnych części schematu znajdujących się na odrębnych stronach, powinien być opisany jak łącznik wewnętrzny, poza tym powinien zawierać numer strony, do której się odwołuje, np. 4.3, 2,B2.

Zobacz też

• schemat
• schemat blokowy (elektronika)

Bibliografia

(en) ISO 5807:1985 Information processing -- Documentation symbols and conventions for data, program and system flowcharts, program network charts and system resources charts