Sāvakabuddha ( pali. Sāvaka – "ten który słucha" + buddha – "oświecony, przebudzony"; skt. śrāvakabuddha; tyb. nyan thos) w buddyzmie oznacza istotę, która osiągnęła oświecenie słuchając Dharmy głoszonej przez Sammāsambuddhę ("Samo w pełni Oświeconego"). Samemu nie tworzy nowej nauki a jedynie przekazuje zasłyszaną.

Termin ten, stosowany w złożeniu ariyasāvaka (pali. Szlachetni Uczniowie), określa osobistych uczniów Buddy.

Sāvakabuddha jest jednym z trzech rodzajów buddów:

– sammāsambuddha ("Samo w Pełni Oświecony") – sāvakabuddha ("Oswiecony Ten Który Słucha) – paccekābuddha – (Milczący Oświecony)

Jego Oświecenie nie jest w żaden sposób inne niż oświecenie sammāsambuddhy czy paccekābuddhy – jest jedynie osiągnięte w inny sposób.

W buddyzmie mahayany Sāvakabuddha jest synonimem arahata (arhata).

Zobacz też

• Buddyzm
• Glosariusz buddyjski