Samhain (czyt. soł-inn lub soł-ann - zależnie od irlandzkiego akcentu, IPA: [ˈsˠaunʲ] ) - najważniejsze celtyckie święto, którego nazwa oznacza koniec lata (sam e fuin). Związane było z zakończeniem żniw i roku wg kalendarza celtyckiego (współcześnie umownie 31 października / 1 listopada).

Wierzono, że w noc wigilii Samhain duchy osób, które zmarły w trakcie minionego roku oraz tych, które się jeszcze nie narodziły, zstępowały na ziemię w poszukiwaniu żywych, by w nich zamieszkać przez okres następnego roku. Celtowie gasili wszelkie ogniska, kaganki i pochodnie, żeby ich domy wyglądały na zimne i niegościnne, a poza domem wystawiali żywność dla duchów. Sami ubierali się w stare, podarte ubrania i chodzili po wsiach udając brudnych włóczęgów, dzięki czemu miał ich nie zechcieć żaden duch.

Iryjczycy jeszcze w V w. n.e. w miejscu Mag Slecht mieli - według legend zapisanych w pochodzącej z XII wieku n.e. Księdze z Leinster - ofiarowywać bóstwu o imieniu Cromm Cruaich (Głowie Grobowca bądź Skrwawionej Głowie), to wszystko co pierworodne i co trzeciego syna. Dom wodza miał być podpalany, a on sam - symbolicznie zabijany.

Z Samhain wywodzi się zwyczaj Halloween .

Zobacz też

• Imbolc
• Beltane
• Lughnasadh
• Halloween
• Dożynki