Witraż z symbolem PHOS-DZOE (Światło-Życie) - znajdujący się w kaplicy Chrystusa Sługi na Kopiej Górce (Centrum Ruchu Światło-Życie) w Krościenku nad Dunajcem.

Ruch Światło-Życie (znany powszechnie jako Oaza) - jeden z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II . Ruch ten powstał w Polsce , a jego założycielem był sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki .

Ruch gromadzi ludzi różnego wieku i stanu: młodzież, dzieci, dorosłych, jak również kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w części rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół (nazywany także Oazą Rodzin). Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację Ruch Światło-Życie stara się formować dojrzałych i świadomych chrześcijan oraz służyć ożywianiu lokalnych wspólnot Kościoła - parafii, dekanatów, diecezji.

Znakiem Ruchu Światło-Życie jest symbol i słowa ΦΩΣ ΖΩΗ (czyt. fos-zoe) - greckie słowa "światło" i "życie", krzyżujące się na literze "omega", która tutaj jest symbolem Ducha Świętego (jako tego, który jest wszystkim) i ułożone w kształt krzyża. Popularna nazwa tego symbolu to foska.

Historia ruchu

Początki historii Ruchu sięgają pierwszej "oazy", czyli wyjazdu rekolekcyjnego o charakterze przeżyciowym, która odbyła się w r. 1954 z udziałem ministrantów . Przed rokiem 1976 Ruch był znany pod nazwą "Ruch oazowy", "Ruch Żywego Kościoła", "Ruch Niepokalanej". Twórcą oazy, założycielem Ruchu i pierwszym moderatorem krajowym był ks. Franciszek Blachnicki (pochowany w kościele pw. Dobrego Pasterza w Krościenku ), zmarły w 1987 . Drugim, po ks. Blachnickim moderatorem Ruchu Światło-Życie był ks. Wojciech Danielski (pochowany w Warszawie na Powązkach ), zmarły w r. 1985 . Od kilkunastu lat Ruch Światło-Życie działa także za granicą: w Bułgarii , w Słowacji , na Litwie, w Czechach , w Niemczech , na Białorusi , na Ukrainie (skąd coraz liczniej młodzież przybywa na wakacyjne oazy do Polski) i na Łotwie oraz od 2006 roku w Irlandii .

Charakterystyka ruchu

Cel Ruchu Światło-Życie jest osiągany poprzez realizację programu formacyjnego . Każdy uczestnik Ruchu po ewangelizacji , prowadzącej do przyjęcia Jezusa Chrystusa jako swego osobistego Pana i Zbawiciela , uczestniczy w formacji w grupie "uczniów Jezusa" (deuterokatechumenat), a następnie we wspólnocie diakonijnej , podejmując konkretną służbę ( diakonię ) w "Kościele i świecie". Jest ona związana z posługą na rzecz Kościoła i Ruchu. Ewangelizacja - katechumenat - diakonia, to trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu Światło-Życie dla każdego człowieka.

Nieodłącznie z tym ruchem wiąże się Krucjata Wyzwolenia Człowieka , polegająca na: powstrzymaniu się od spożywania napojów alkoholowych, nie częstowania alkoholem, nie wydawania pieniędzy na alkohol, powstrzymywaniu się i przeciwdziałaniu wszystkiemu co prowadzi do zniewolenia człowieka a także na modlitwie za osoby uzależnionych. Wszystko to należy rozumieć jako sposób walki z problemem alkoholowym w Polsce.

Podstawowe metody realizacji programu formacyjnego to:

• metoda "światło-życie", przenikająca wszystkie elementy programu formacyjnego, polegająca na tym, że szuka się światła w Słowie Bożym, by wprowadzić je w swoje życie;
• oaza rekolekcyjna i mała grupa formacyjna.

Specyfiką metody Ruchu Światło-Życie jest realizacja zasady "życie z życia" (tylko osoba która sama żyje dojrzałą wiarą, może ją przekazywać innym) i zasady organicznego wzrostu.

Struktura ruchu jest zgodna ze strukturą Kościoła : małe grupy do których należą uczestnicy Ruchu, zasadniczo tworzą jego wspólnotę w parafii. Wspólnoty Ruchu utrzymują ze sobą łączność spotykając się na Dniach Wspólnoty.

Odpowiedzialność za całość Ruchu sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie. Na szczeblu kraju, diecezji i parafii odpowiedzialność pełnią moderatorzy krajowi, diecezjalni i parafialni. Każdy moderator pełni swą posługę wraz z zespołem diakonii. Diakonię moderacji mogą pełnić zarówno osoby świeckie, jak i duchowne.

Kapłani spełniają rolę moderatorów lub opiekunów (w wypadku nieprzynależności do Ruchu), a nienależący do stanu duchownego - świeckich odpowiedzialnych i animatorów. Spoczywa na nich odpowiedzialność za duchową formację uczestników Ruchu i eklezjalność wspólnot.

Moderatorzy Generalni

• Franciszek Blachnicki (do 1981 )
• Wojciech Danielski ( 1981 - 1985 )
• Henryk Bolczyk ( 1985 - 2001 )
• Roman Litwińczuk ( 2001 - 2007 )
• Adam Wodarczyk (od 2007 )

Krytyka ruchu

Krytyka działalności Ruchu jest podejmowana przez środowiska tradycjonalistyczne , które zarzucają Ruchowi zbytnią protestantyzację, synkretyzm religijny, nadużycia liturgiczne, a nawet stosowanie w prowadzonych inicjatywach metod psychomanipulacji i socjotechniki^[].

W czerwcu 2007 roku na łamach Tygodnika Powszechnego , ukazał się tekst Nowy rytualizm autorstwa Jarosława Dudycza^[1], w którym zaatakował Ruch Światło-Życie, a także Odnowę w Duchu Świętym , wytykając tym wspólnotom niszczenie liturgii, odejście od poprawnych treści eklezjologicznych i redukcję Kościoła do roli grupy towarzyskiej i psychoterapeutycznej.

Zobacz też

• Krucjata Wyzwolenia Człowieka

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Ruchu Światło-Życie
• Wizytówka Ruchu Światło-Życie
• Strona poświęcona założycielowi Ruchu

Bibliografia

• Paluch Maria, Zarys historii Ruchu Światło-Życie, Lublin-Kraków 1998.
• Natanek Piotr , Ruch Światło-Życie w archidiecezji krakowskiej w latach 1971-1996, Kraków 2004.
• Dzięcioł Bogusław, Ruch Światło-Życie: refleksja socjologiczna, Bydgoszcz 1996.
• Ku dojrzałości chrześcijańskiej: XXVIII Kongregacja Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie, Częstochowa - Jasna Góra 28 lutego-3 marca 2003 r.: referaty, panel, świadectwa, homilie, słowo programowe. Katowice: Fundacja "Światło-Życie", 2003.

Przypisy