Rojniki to typowe heliofity

Rośliny światłolubne, heliofity (mniej prawidłowo zwane też heliofilami) – rośliny wymagające do swojego rozwoju dużej ilości światła. Rośliny te mogą się prawidłowo rozwijać tylko w środowiskach o pełnym nasłonecznieniu. W zacienionych miejscach rozwijają się słabo, lub giną. Rośliny te mają specjalne przystosowania. Ich liście mają grubą skórkę, często dodatkowo pokrytą woskowym nalotem. W liściach miękisz palisadowy jest dobrze rozwinięty, często wielowarstwowy. Do wytworzenia takiej samej ilości asymilatów , jak rośliny cieniolubne potrzebują nieraz kilkakrotnie więcej światła. Heliofitami wśród polskich drzew są np. modrzew (Larix sp.) i brzoza (Betula sp.), wśród roślin uprawnych kukurydza (Zea mays), soja zwyczajna (Soja max). Heliofitami są rośliny pustyń i rośliny wysokogórskie, gdyż rośliny te z reguły rosną w pełnym słońcu, w środowisku niezacienionym przez drzewa i krzewy .Wiele jest roślin światłolubnych wśród roślin ozdobnych . Należą do nich np. różne odmiany wrzosu zwyczajnego (Calluna vulgaris), róży (Rosa sp). Dużej ilości światła wymagają odmiany roślin ozdobnych o liściach wybarwionych na różne odcienie koloru żółtego i czerwonego. W roślinach tych zielony barwnik chlorofil , niezbędny do fotosyntezy , przytłumiony jest przez inne barwniki, jak np. u trójskrzynu pstrego (Cordiaeum variegatum), zwanego krotonem.

Bibliografia

Zobacz też

• Rośliny cieniolubne

Linki zewnętrzne

Klimatyczne czynniki środowiska – światło