Imperium Rosyjskie
w czasie największego rozwoju terytorialnego w
1866
roku. Barwa jasnozielona oznacza terytoria zależne.
Rosyjska kolonizacja Azji - kolonizacja znacznych obszarów
Azji Północnej
,
Środkowej
i
Kaukazu
przebiegająca w okresie od
XV
do
XX wieku
. Kolonizacja miała odmienny przebieg od większości ekspansji kolonialnych innych państw europejskich i polegała w znacznej mierze na bezpośrednim wcielaniu opanowanych obszarów do państwa rosyjskiego. Wyjątkiem były tu m.in. niektóre kraje kaukaskie, którym przez długi okres przysługiwały pewne atrybuty państwowości.
Rosyjska kolonizacja Azji została rozpoczęta przez
Republikę Nowogrodzką
de facto już w
XI wieku
i była kontynuowana przez
Wielkie Księstwo Moskiewskie
(
1328
-
1547
),
Carstwo Rosyjskie
(
1547
-
1721
) i
Imperium Rosyjskie
(
1721
-
1917
).
Syberia i Daleki Wschód
Zasiedlana od paleolitu. W I tysiącleciu zajmowana przez koczowników azjatyckich, w
III
-
II
w. p.n.e. opanowana przez Hunów (od których bliżej nie znanego plemienia Sabir, Seber jedna z hipotez wywodzi nazwę Syberii). W
VI
w. zasiedlona przez ludy pochodzenia tureckiego. W połowie
XIII
w. w składzie imperium mongolskiego Czyngis-chana. Od XI w. zwierzchnictwo nad północno-zachodnią częścią Syberii (tzw.
Jugrą
) przejął
Nowogród Wielki
, a od
1478
Moskwa
. Po upadku
Złotej Ordy
, w
XV
w. na południowym zachodzie powstał
Chanat Syberyjski
.
Rosyjską ekspansję zapoczątkował w
1552
podbój
Chanatu Kazańskiego
. Kolonizację terenów nad rzeką
Kamą
prowadzili
Stroganowowie
, rosyjski ród kupiecki, który zmonopolizował handel z ziemiami na wschód od
Uralu
. Z inicjatywy Stroganowów w
1581
wyruszyła ekspedycja
Kozaków
Jermaka Timofiejewicza
, która rozbiła Chanat Syberyjski i w październiku
1582
dotarła nad
Irtysz
, otwierając drogę dalszej ekspansji rosyjskiej.
Rozpoczął się planowy podbój i kolonizacja ziem zauralskich, powstały pierwsze miasta rosyjskie:
Tiumeń
(
1586
),
Tobolsk
(
1587
), Tara (
1594
),
Tomsk
(
1604
).
1619
kolonizacja sięgnęła
Jeniseju
, w
1632
Angary
(
Brack
) na południu i Leny na wschodzie, w
1639
dotarła do północnych wybrzeży
Oceanu Spokojnego
(
Ochock
), w
1645
sięgnęła ujścia
Amuru
, w połowie
XVII
w. jeziora
Bajkał
(
Irkuck
1652
).
Ekspansję rosyjską w basenie
Amuru
zahamował konflikt z Chinami zakończony w
1689
podpisaniem
układu w Nerczyńsku
. Dopiero postanowienia traktatów z Ajgun (obecnie Aihui) (
1858
) i
Pekinu
(
1860
) oddały Rosji zwierzchnictwo nad środkowym i dolnym biegiem
Amuru
i
Ussuri
.
W XIX w. granice Syberii powiększyły się wskutek ekspedycji: V.J. Beringa, I.G. Gmelina, G.F. Millera, P.S. Pallasa, F.P. Wrangla.
Początkowo całością obszarów zauralskich administrowano bezpośrednio z Moskwy. 1708 utworzono gubernię syberyjską ze stolicą w Tobolsku, w
1764
powstały dwie gubernie (
Tobolsk
, Irkuck), a w
1897
cztery (Tobolsk, Irkuck, Tomsk, Jenisejsk).
Zsyłki na Syberię odgrywały wielką rolę w rosyjskim systemie kar, oprócz kryminalistów kierowano tu także więźniów politycznych i jeńców wojennych. W
XIX
w. szczególnie liczną grupę wśród zesłańców stanowili Polacy, którzy przyczynili się do naukowego zbadania Syberii (m.in.:
Aleksander Czekanowski
,
Jan Czerski
,
Benedykt Dybowski
,
Feliks Kon
,
Wiktor Godlewski
,
Bronisław Piłsudski
, W. Witkowski).
Od 2. połowy
XIX
w. wzrost znaczenia gospodarczego, m.in. dzięki budowie Kolei Transsyberyjskiej (
1891
-
1916
). Początkowo baza surowcowa dla europejskiej części Rosji, później także rozwój przemysłu, głównie ciężkiego. W
1918
, podczas rosyjskiej wojny domowej, Syberia znalazła się pod władzą A.W. Kołczaka, wspomaganego przez interwencyjne oddziały japońskie, amerykańskie, angielskie i francuskie. W
1920
armia
Kołczaka
została rozbita. W kwietniu 1920 proklamowano Republikę Dalekiego Wschodu, włączoną w
1922
, po wycofaniu się wojsk japońskich, do Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.
Na Syberii znajdowały się największe w
ZSRR
obozy pracy przymusowej (m.in. w: Tobolsku, Tomsku, Norylsku, Jakucji, w dorzeczu Kołymy). Od
1991
Syberia wchodzi w skład Rosji, administracyjnie dzieląc się na Regiony: Wschodniosyberyjski i Zachodniosyberyjski.
Azja Środkowa
W Azji Środkowej Rosja zajęła tereny do granicy z
Persją
i
Afganistanem
.
Kaukaz
Panujący w latach
1796
-
1801
car
Paweł I
prowadził politykę ekspansji, anektując w
1801
r.
Gruzję
.
Aleksander I
, który w wyniku rewolucji pałacowej przejął władzę po niepopularnym wśród szlachty ojcu, dzięki pokonaniu
Wielkiej Armii Napoleona
pod Moskwą (
1812
) i
zdobyciu Paryża
(
1814
) zapewnił Rosji dominującą pozycję na arenie międzynarodowej. Poszerzył granice kraju m.in. o
Dagestan
i terytorium dzisiejszego
Azerbejdżanu
(
1813
). Na Północnym Kaukazie trwający od wielu dziesiątków lat opór przeciwko Rosjanom został ostatecznie złamany w
1859
r., wraz ze stłumieniem powstania pod wodzą
Imama Szamila
.
Zobacz też